Opinión
Organizar o boicot contra Altri e Greenalia

Xa é un feito. A Xunta de Alfonso Rueda aprobou a declaración de impacto ambiental da fábrica de celulosaque a multinacional portuguesa Altri e a galega Greenaliaprevén construír no centro xeográfico de Galiza. É, en opinión dos “técnicos” da Consellería de Medio Ambiente, “ambientalmente viable”. Que significa isto alén do obvio? Que a vía institucional para frear esta barbaridade ecolóxica comeza a esgotarse. 

Aínda quedan instancias políticas e xudiciais aínda en pé por abordar —hai que seguilas ata o final, non hai dúbida—, pero como era previsible dende hai tempo, esta industria, que pretende absorber a mesma cantidade de augaque toda a provincia de Lugo xunta, non se vai frear en ningún despacho. Vaise parar na rúa e grazas á intelixencia colectiva de centos de miles de persoas que non pararán ata conseguilo. As nosas vidas dependen diso. É hora, pois, de abrir o foco da protesta e comezar a buscar, identificar e boicotear a tódalas empresas que, dun xeito ou doutro, están a traballar de xeito velado para que esa factoría saia adiante.

Se algo nos aprendeu o movemento de Boicot, Desinversión e Sancións (BDS)contra Israel e, antes, o movemento antiapartheid sudafricano ou a loita anticolonial india é que ao poder económico tamén se lle pode condicionar a través de pequenas accións coordinadas dunha maioría social en calidade de consumidora. Está sobradamente demostrado que se pode facer.

Ademais, grazas a esta memoria dos movementos sociais, temos á nosa disposición un traballo previo que nos permite evitar a repetición de erros pasados ​​e afinar as nosas accións. A cuestión central, pois, é como facer efectivos os boicots e ter o maior impacto posible á hora de responsabilizar a empresas, partidos, asociacións e cargos que, coa súa complicidade, fan posible que continúe a construción desta celulosa.

A lista de cómplices físicos e legais será longa, por suposto, e debe construírse colectivamente, como todo este movemento de protesta social que encabeza a Plataforma Ulloa Viva, as veciñas organizadas máis afectadas. Porén, o boicot debe ser estratéxico, centrándose nunhas poucas entidades para que o impacto sexa moito maior.

Que bancos apoiarán financeiramente o proxecto? Que medios de comunicación veñen lexitimando a súa construción dende hai máis dun ano? Que partidos políticos, xa sexa por acción ou por inacción, fan por favorecela? Que outras empresas posúen os conselleiros e accionistas de Altri e Greenalia? Que empresarios votaron ao actual presidente da patronal galega, quen demostrou o seu fervoroso apoio á industria desta pasteira? Que sindicatos manifestaron publicamente o seu apoio? Que empresas téxtiles comprarán o lyocell que se vai producir? A que empresa subcontrata Greenfiber —a empresa instrumental do proxecto— para solicitar á administración todos os estudos e informes que precisa entregar? Que empresa levará a cabo a multimillonaria obra? A quen lle alugarán os tractores, guindastres ou camións? Debemos cuestionarnos e deixar de colaborar con todos eles co noso diñeiro e a nosa simpatía. Hai que obrigalos a tomar unha posición clara.

Hai centos de preguntas que debemos facernos e as respostas son, obviamente, demasiadas. Polo tanto, debemos ir de arriba a abaixo. Debemos centrarnos nas empresas que xogan un papel directo na realización deste ataque ambiental e priorizar campañas de información e accións dirixidas onde existan posibilidades reais de gañar. Son catro os factores fundamentais que o movemento BDS aprendeunos nos últimos anos que cómpre ter en conta: investigar o nivel de complicidade de cada un, a partir dunha investigación precisa e convincente que o demostre; a interseccionalidade, é dicir, a relevancia transversal da empresa destinataria; o recoñecemento de marca e atractivo mediático, xa que axuda a chegar a un público máis amplo; e, por suposto, o potencial de éxito que aspiramos a ter.

Eles teñen o poder económico, político e, probablemente, xudicial. Nós somos moitas máis.