grazie cuba
Panel de agradecemento en Roma pola axuda médica cubana. Fonte: Cubainformación.
29 mar 2020 11:23

Fai moitos, moitos anos, as cubanas contaxiáronse cun virus barbudo cuxo foco se orixinou en Sierra Maestra, estendéndose despois por toda a illa. Un patóxeno humano que se cría controlado e que era moi temido por causa da súa transmisión, xa que non eran posibles distancias de seguridade para algo que saltaba de persoa en persoa só coa mirada empática de recoñecerse na outra. E é que o seu fluído favorito era algo tan abstracto como o brillo dos ollos, ese que provocan as miradas de rabia, de soidade, de medo e de fame, pero tamén de esperanza e loita, e a fin de contas de futuro e de liberdade.

Rapidamente, azucreiras, gandeiras, traballadoras de fábrica, camareiras e incluso artistas se descubriron coa mesma mirada, e, en lugar de illarse nas súas sombras, decidiron camiñar iguais por alamedas e avenidas contaxiando a cantas sabían delas. Este virus, ao igual que outros moitos, tiña un rumbo de clase á hora de expandirse, e por iso non puido infectar a un gran número de ricos propietarios que puxeron auga de por medio, case sen botar a mirada atrás.

A capital non tardou moito en sumirse á epidemia, e con ela todo o país. Non había volta atrás, o mundo tería que convivir cun virus que se pensaba extinto por culpa desta illa do Caribe, que xa comezaba a exportalo a outros lugares. Isto alertou rapidamente ao señor de los cañones, orgulloso dono da guerra que inmunizaba á poboación repartindo vacinas de capital por todo o mundo. Paradoxos da vida que este todopoderoso xigante, que vixiaba mares de tantas cores como o arco da vella, vira proliferar unha cepa xusto ao seu carón, polo que puxo un especial empeño en erradicar o virus cubano, erixíndose como o principal custodio da corentena.

Deste xeito en 1960, un ano despois do brote, o querido tío Sam impuxo un bloqueo na illa mediante o cal só circularían medicinas e alimentos, recoñecendo así a escasa capacidade produtiva dun territorio ao que trataran de converter nunha especie de casino de variedades. Non obstante, o perigo da epidemia esixía accións máis contundentes, e deixándose levar por algo que co que tiñan soñado, intensificaron o bloqueo tan só un ano despois, manténdoo ata a actualidade.

Malia isto, o virus cubano demostrara de sobra ser máis forte que os embargos, as invasións e os intentos de asasinato e boicot, e seguiu medrando ao carón das cristalinas augas do caribe. Del amor, estamos hablando, por amor, estamos haciendo, cantaba a Nueva Troba á sombra do xigante para reafirmarse en aquelo tan bonito que atoparan. E é que o virus resultara ser unha virtude, unha oportunidade para medrar da man da xustiza pero sen deixar de recoñecer os erros, onde servira de señal cada huella de las horas felices, se hablará tanto de las estrellas como de cicatrices.

Foi xusto por iso polo que comezaron a exportalo. Hai quen concibe este paso como un intento do patóxeno por seguir infectando, pero moitas sabemos que a iniciativa partiu das propias cubanas e do seu xeito de comprender o amor. Grazas a exemplos como o de Ernesto, aquel arxentino que arriscara a súa vida en Cuba e a perdera en Bolivia, as cubanas sabían que o amor carecía de todo sentido ao ser sometido a unha fronteira. Ao contrario, para manter a compostura en tempos de illamento forzoso as persoas desta illa optaron por prestar o seu amor a toda aquela que o precisara, xa que é sabido que la medicina más escasa, la más insuficiente, es la de remediar, la mente.

Axudaron en Angola e curaron en Haití ou Venezuela, mantendo sempre unha filosofía baseada na solidariedade, nese irmandamento que todas temos polo simple feito de ter nacido. Aí, e xusto aí, reside o motivo que explica a súa determinación á hora de estender esa axuda a todas aquelas ás que ata agora molestou o seu amor. Mi amor no es amor de mercado, porque un amor sangrado no es amor de lucrar, mi amor es todo cuanto tengo, si lo niego lo vendo, ¿para qué respirar?

Os seus médicos están en Italia e moi posiblemente partan axiña cara aquí, mentres que o seu interferón salva vidas en China. O relevante aquí non é se se consegue ou non abrandar os corazóns dos señores da guerra para que rematen o bloqueo trala crise. O relevante é que continuamos sendo quien merece el amor, quen é capaz, aínda, de mirarse e contaxiarse dese virus cubano capaz de vencer a calquera outro.

*Este relato enviouno Daniela. Por se non vos decatastes lendo as citas, escribiuno mentres escoitaba a Silvio Rodríguez nun momento de felicidade. Podes enviar o teu conto a osaltogaliza@gmail.com ou por mensaxe privada ao noso Facebook.

Arquivado en: O Salto Galiza
Sobre o blog
En O Salto Galiza queremos axudar a amenizar esta corentena, e que mellor forma de facelo que lendo e axilizando a imaxinación nestes días de peche? Para iso, neste blogue publicaremos os relatos que nos envíen as nosas lectoras, para así poder compartir coas demais as historias que xurdan nestes tempos estraños.
Ver todas as entradas
Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra na túa conta.

Relacionadas

Activismos
Movementos sociais Guerra xeopolítica e loitas sociais: un ciclo de conferencias aborda en Vigo as raíces dun mundo en crise
Poñentes como Xosé Manuel Beiras, Miguel Urbán, Queralt Castillo ou Aurora Moreno abordarán algunhas das cuestións clave para analizar o presente e argallar ideas para o futuro nunhas xornadas organizadas polo grupo de activistas Ecoar.
A Catapulta
A Catapulta Silvia Penas, a creatividade na procura
A poeta, performer e creadora repasa na Catapulta a súa carreira e o súa visión sobre a poesía
Sobre o blog
En O Salto Galiza queremos axudar a amenizar esta corentena, e que mellor forma de facelo que lendo e axilizando a imaxinación nestes días de peche? Para iso, neste blogue publicaremos os relatos que nos envíen as nosas lectoras, para así poder compartir coas demais as historias que xurdan nestes tempos estraños.
Ver todas as entradas
Crisis climática
Informe de la OMM El nivel del mar se disparó en un 2024 que contabilizó el mayor número de desplazados climáticos en 16 años
El balance climático de 2024 de la Organización Meteorológica Mundial resalta datos preocupantes en indicadores clave de la crisis climática y confirma que el pasado fue el año más cálido jamás registrado.
Activismos
Movementos sociais Guerra xeopolítica e loitas sociais: un ciclo de conferencias aborda en Vigo as raíces dun mundo en crise
Poñentes como Xosé Manuel Beiras, Miguel Urbán, Queralt Castillo ou Aurora Moreno abordarán algunhas das cuestións clave para analizar o presente e argallar ideas para o futuro nunhas xornadas organizadas polo grupo de activistas Ecoar.
Crisis climática
Informe España experimentó 28 días de temperaturas por encima de la media en invierno por el cambio climático
València experimentó el mayor número de días por encima de la media (33) y Barcelona vivió la mayor intensidad de la anomalía: 1,4ºC sobre el promedio. Casi 394 millones de personas por todo el mundo sufrieron 30 días o más inusualmente cálidos.

Últimas

Más noticias
Arte
Arte y memoria histórica Un artista renuncia a un premio de la Academia de Bellas Artes Canaria por su defensa del monumento a Franco
Acaymo S. Cuesta argumenta que la posición de la Academia con respecto al ‘Monumento al Caudillo’ de Juan de Ávalos es contraria a los principios democráticos que defiende y no recogerá el galardón.
Análisis
Análisis La hipérbole pasa factura a Vox y deja la mayoría absoluta en manos de Sumar y Podemos
La caída de dos puntos de Vox muestra cómo la izquierda y el PSOE podrían seguir teniendo una oportunidad de evitar un Ejecutivo del Partido Popular con la ultraderecha.
València
Racismo El Aita Mari se querella contra Vox Borriana y un diputado ultra por llamarles “barco negrero”
Un edil de Borriana y diputado autonómico ultra les acusó de ser “barco de negreros” y “cooperador necesario de las mafias de tráfico de personas”. El partido difundió estas declaraciones.

Recomendadas

Medio ambiente
Medio ambiente A Xunta desoe a oposición social e dá luz verde ambiental á celulosa de Altri e Greenalia
O informe da administración galega, gobernada polo PP de Alfonso Rueda, conclúe que a proposta é “ambientalmente viable” e pasa por alto as decenas de miles de alegacións presentadas, así como a contestación social.
Costas
Costa A ría de Arousa, ao bordo do colapso ecosistémico
A principal produtora de marisco de Galiza afronta unha crise sen precedentes; o impacto da contaminación actual e a de potenciais industrias como Altri ou a reapertura da mina de Touro poñen en perigo o sector do mar.
Medio ambiente
Medio ambiente Miles de persoas enchen as prazas galegas contra o ‘si’ ambiental da Xunta a Altri
A Plataforma Ulloa Viva logrou mobilizar decenas de concentracións nos concellos da conca do río Ulla e máis alá para protestar contra a Declaración de Impacto Ambiental aprobada polo Goberno de Alfonso Rueda para a celulosa.
Cine
Vicente Monroy “El capitalismo es un ejercicio de destrucción de la curiosidad”
En su nuevo ensayo, Vicente Monroy convierte la penumbra de las salas de cine en protagonista, tejiendo un relato fascinante que une sus dos grandes pasiones: el cine y la arquitectura.