Salud mental
Introspecciones de un aspérger

Son solamente pensamientos, dudas, deseos, somos seres que parecemos aislados pero no más que los demás que creen desenvolverse bien por el mundo.

Hubo un instante, un momento, que de tanto tensar el cordón atávico de mi propio desconcierto me liberé de la infancia, de la lucha dolorosa por pertenecer al grupo. El costumbrismo dejó de ser esa necesidad impuesta. Debí presentarme como un ser libre ante el espejo. Sin embargo, no me acuerdo, ni fui consciente, de que existió ese instante hasta un tiempo después, cuando advertí que todas la representaciones teatrales y tribales de la sociedad las sentía tan ajenas como siempre pero ya no me dolía la obligación de seguir luchando para ser aceptado.

Me había convertido poco a poco en espectador de pleno derecho, fui saliendo del escenario dubitativamente, paso a paso, hasta que se produjo esa enigmática y certera última zancada. Me gustaría saber cuando fue, qué causó el último empujón, la última motivación para bajar los peldaños que conducen a la platea. Me puede la curiosidad. Aunque entiendo que ya es imposible encontrar aquel momento, o momentos, ni nada que se le parezca, no hay grabaciones, ni escritos que lo atestigüen, no se me ocurrió más que vivir intensamente, aún no habían hecho acto de presencia las redes antisociales, por tanto no quedó documentada la transición.

Los y las aspérger tenemos ese superpoder que en casi todas las etapas de la vida es un lastre, pero que en algunos casos se torna una bendición

No es tan fácil ser espectador del mundo aunque quizá lo parezca, no está hecho para todos los estómagos, aunque yo cuento con una ventaja. Los y las aspérger tenemos ese súper poder que en casi todas las etapas de la vida es un lastre, pero que en algunos casos se torna una bendición, somos capaces de mantenernos cuerdos, e incluso crecer entre la niebla de la soledad. Eso no implica que no necesitemos dar y recibir amor y cariño. Lo que si es verdad es que no somos capaces de odiar a nadie. Lo que mejor se nos da es apartarnos de quienes nos hacen daño, aunque a veces no lo pretendan. Pero hasta que no comprendemos que debemos dejarnos fluir, aceptarnos, sobre todo los y las no diagnosticadas de pequeñas, el batiburrillo de nuestros cerebros que nos empuja a adaptarnos al mundo y seguir todas las directrices es tal, que nos lanzamos a sensibilizarnos con la gente como si controlar el contacto social fuese una intolerancia alimentaria. Nunca llegamos a curarnos de la supuesta enfermedad cuyo remedio nos lo han recordado constantemente desde que tenemos uso de razón, lo que nos culpabiliza todavía más por no ser lo suficientemente constantes.

Lo nuestro no es timidez, ni introversión, y no se mejora lanzándose al abismo social. Yo al menos comprendí que la liberalización se encuentra en ir aprendiendo unas cuantas pautas de memoria para lidiar con la vorágine de todos esos invisibles dobles sentidos con los que las personas se mienten unas a otras, aseguran que para no hacerse daño.

Desde mi apartada orilla soy amante de la humanidad, y muy observador, y por eso creo que mi misión útil solamente para mí, mi motivación, de grano de arena y con casi nula influencia, es luchar contra: El heteropatriarcado más costumbrista; El maltrato de los animales tan extendido y normalizado por toda la superficie de este globo terráqueo. Cada trozo de carne, de leche…están manchados con maldad humana, no porque individualmente los que las consumen sean malas personas en general, si no porque la maldad necesita de quien mira hacia otro lado; No me gusta que ocupen las calles con procesiones de muñecos y muñecas, acepto que algunos son obras de arte que deberían estar expuestas como parte de la historia de la infamia humana, yo respeto las creencias, me gustaría que respetasen la mía, intento que sea ninguna. Yo no ocupo con mi ninguna creencia ningún rincón, tampoco me dejarían.

No conozco el motivo primigenio, pero paradójicamente mi condición es el acicate que me hace sentirme subversivo, rompedor con la norma, con lo establecido, con el conservadurismo, es extraño para una persona que lo de tener un orden vital es fundamental y que se pone nervioso con cualquier cambio. El primer sorprendido siempre he sido yo, pero supongo que no sentirte dentro de ningún grupo te produce un sentimiento de libertad y lejanía bueno para pensar y eso me ha llevado siempre a cuestionar lo establecido.

Véase, que hacer lo de toda la vida nos lleva a la guerra una y otra vez, antes o después a nosotros también nos llegará, a la humanidad le gusta jugar con sus individuos a los que alecciona desde pequeños construyendo sus identidades con la fiesta patronal, o regional, existen muchas formas con el mismo fondo, es la manera más barata y efectiva de mantener al pueblo en la rueda del conformismo, estas fiestas se fabrican con ladrillos de religión (no la creencia) o de fútbol (no el deporte), o de nacionalismo (no lo de amar a tu tierra)… siempre cohesionadas con consumos ingentes de droga legales e ilegales….

Necesitaríamos colectivismo social, equidad, un lugar que nos deje desarrollar nuestra propia felicidad, nuestro propio deber

La normalidad nos arrastra siempre hacia los mismos errores, quizá si se ampliase el circulo hacia miradas menos normativas podríamos encontrar senderos nuevos que podrían acercarnos a nuevas realidades de mayor consciencia, hacia y desde la verdad que nos rodea. Pero para eso necesitaríamos colectivismo social, equidad, un lugar que nos deje desarrollar nuestra propia felicidad, nuestro propio deber, que es buscar aquellos momentos por los que vale la pena vivir, la mejora de los demás es la de todos y todas, también la nuestra.

En fin, son solamente pensamientos, introspecciones de un aspérger, dudas, deseos, somos seres que parecemos aislados pero no más que los demás que creen desenvolverse bien por el mundo. Ellos y ellas, nosotros, necesitamos a los demás pero sobre todo necesitamos encontrar nuestra voz, cada uno la suya, voz que no sea un grito, y que cuente quienes somos y a lo que aspiramos en esta vida efímera.

Arquivado en: Opinión Salud mental
Sobre o blog
El espacio para la libre expresión de los socios y las socias de El Salto. Si quieres participar sigue los pasos que encontrarás en Cómo publicar en el Blog de las Socias. El Salto no se responsabiliza de las opiniones que sus socios/as expongan en este blog.
Ver todas as entradas
Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra na túa conta.

Relacionadas

Salud mental
Salud mental Familia y escuela son los principales factores de protección para la salud mental de adolescentes LGTBI+
Las personas con una orientación sexual divergente con la heterosexualidad muestran mayor grado de depresión e ideación suicida que las heterosexuales. Los vínculos son clave para mitigar los riesgos, según un estudio.
Salud mental
Laura Martín López-Andrade “La psiquiatría es una profesión potencialmente muy peligrosa”
La psiquiatra granadina defiende desde Málaga otro tipo de psiquiatría que huye de los diagnósticos y de la jerarquía y cambia la palabra tratamiento por acompañamiento.
Comunidad de Madrid
Antipsiquiatría El Orgullo Loco marcha en Madrid contra la violencia “de la psiquiatría y el resto de las instituciones”
“La abolición del trabajo asalariado permitiría crear otros espacios desde los que gestionar los sufrimientos”, opina una integrante de la organización que aboga por eliminar la psiquiatría y psicología y despatologizar la conducta humana.
Sirianta
Sirianta
10/5/2024 12:18

Unas líneas bien escritas y fáciles de leer. Muchas gracias por las reflexiones.

1
0
Arabí
Arabí
12/5/2024 17:44

Gracias a ti.

0
0
Sobre o blog
El espacio para la libre expresión de los socios y las socias de El Salto. Si quieres participar sigue los pasos que encontrarás en Cómo publicar en el Blog de las Socias. El Salto no se responsabiliza de las opiniones que sus socios/as expongan en este blog.
Ver todas as entradas
CRTVG - Corporación Radio y Televisión de Galicia
CRTVG A Xunta do PP remata o seu plan de control sobre a CRTVG tras escoller á súa nova directora en solitario
A xornalista Concepción Pombo substituirá, co único aval do Partido Popular, a Alfonso Sánchez Izquierdo. O Goberno de Alfonso Rueda modificou a lei de medios para que os votos do seu partido fosen suficientes para elixila.
Altri
Altri A Plataforma Ulloa Viva cambia a súa directiva para os vindeiros anos de loita contra Altri
A veciñanza da comarca máis afectada escolleu entre dúas listas logo de non chegar a un consenso. A gañadora tratará de ampliar a súa base de socias e socios por toda Galiza e abrirá máis as portas ás grandes organizacións do país, como a CIG.
El Salto n.79
Altri A celulosa ou a vida: xornalismo situado e loita social para frear un ecocidio
O xoves 17 de xullo esperámosvos no CS 'A Nubeira' de Vigo para presentar o último número da revista El Salto xunto a algunhas das súas principais protagonistas: as que loitan contra o macroproxecto de celulosa liderado por Altri e avalado pola Xunta.
Altri
Altri Galiza elixe o rumbo da loita contra Altri nas eleccións á directiva da plataforma Ulloa Viva
A veciñanza da comarca máis afectada presenta dúas listas separadas logo de non chegar a unha proposta de consenso. Por unha banda, concorre unha candidatura continuísta e, pola outra, unha alternativa que se achega máis o nacionalismo institucional.

Últimas

O Teleclube
O Teleclube 'O Teleclube' alucina no deserto con Óliver Laxe e 'Sirat'
Laxe leva o seu cuarto premio de Cannes, esta vez en competitición, polo seu novo filme que explosiona na gran pantalla.
A Catapulta
A Catapulta O tempo, o espazo e a poesía de Estíbaliz Espinosa
A poeta visita A Catapulta para conversar sobre o seu traballo e a súa traxectoria literaria

Recomendadas

Medio rural
Medio rural A esperanza da xestión colectiva fronte ao espolio: os comuneiros de Tameiga contra o Celta
Mentres varios proxectos industriais tentan privatizar e destruír os ecosistemas galegos, algúns grupos de veciños e veciñas organizadas fan oposición social construíndo alternativas comunitarias. Ás veces, tamén gañan ao xigante.
Feminismos
Feminismo Dous anos sen reparación tras sufrir lesbofobia nun Rexistro Civil de Pontevedra cando ían inscribir a seu fillo
Un funcionario negouse a inscribir ao fillo de Antía e a súa parella. Un erro de redacción na lei trans está detrás dos argumentos que o funcionario esgrime para defender a súa actuación.
Ourense
Ourense Ourense organízase para loitar contra patrullas de extrema dereita nos barrios máis empobrecidos da cidade
A veciñanza e os movementos sociais responden ao discurso do medo promovido por Frente Obrero e sinalan a súa estratexia de criminalizar a pobreza e sementar odio en contextos de exclusión e abandono institucional.