En Marea
Catro pingas

En Marea naceu como unha aglomeración de partidos que deixaron á marxe as súas diferenzas programáticas para pór en común o que os unía, conscientes da importancia de ilusionar a cidadanía cun proxecto de unidade popular. Unha auténtica ondada de renovación que se presentaba como a alternativa máis real ao PP. Porén, dous anos despois, a candidatura rupturista deixa tras de si un balance con luces e sombras, lastrada polas leas internas que, agudizadas nos últimos meses, están a danar o chamado “espazo do cambio”.

E no Día Nacional de Galicia, unha oportunidade única para dar mostra de unidade, o partido instrumental volve amosar torpeza celebrando Anova, EU, Podemos e a propia En Marea cadanseus actos institucionais o 25 de xullo. Dende a dirección das diferentes formacións xustifican esta decisión alegando que, dende a fundación da coalición, as organizacións funcionaron dun xeito autónomo neste tipo de celebracións.

Pode comprenderse esta xustificación, mais contrasta con outras mostras de unidade como a que reflectiu o Día de Galicia de 2015, cando se manifestaron conxuntamente militantes de BNG, Anova, EU, Compromiso por Galicia e outras formacións galeguistas. Aquel encontro, do que participaron preto de 25.000 persoas, supuxo un tsunami de unidade popular que sentou as bases da ansiada Marea Galega e fixo cambalear a maioría absoluta que ostentaba Núñez Feijóo.

Nos tempos que corren, coa incerteza como bandeira de En Marea e cun Goberno que afasta Galicia das súas aspiracións soberanistas, que mellor xeito de reivindicar o espírito de nación que cunha mobilización unitaria que aglutine, coas súas diferenzas innatas, as diferentes forzas galeguistas que saiban pór sobre a mesa os aspectos que as unen e non os que as dividen? Polo de agora, non caeron máis que catro pingas sobre San Caetano, e só a través da unidade poderá chegar unha marea “para mudalo todo”.