Música
Diego Salgado: “Facer este disco en solitario era unha asignatura pendente, unha débeda que tiña conmigo mesmo”

Após trece anos facendo música en diversas agrupacións, Diego Salgado acaba de editar ‘Growing Strong’, o seu primeiro álbum en solitario.
Diego Salgado
30 ago 2021 08:00

Icarus é o título do recente videoclip de Diego Salgado, canción que está dentro do seu último disco Growing Strong. O primeiro álbum en solitario do músico de Betanzos que mistura soul, funk e hip hop entre outros estilos é unha obra atravesada polas inquedanzas e pensamentos do autor. Actor de formación, debuxante por vocación, leva trece anos facendo música en diversas agrupacións. O seu eclecticismo levouno por diversos rexistros artísticos e foi durante este ano pandémico cando atopou a oportunidade de sacar o máis íntimo ata agora da súa carreira. “É unha débeda que tiña conmigo mesmo” coméntame mentres falamos do seu último traballo, de música, do mundo no que vivimos, e da necesidade de facerse forte ante as adversidades e de rírse dun mesmo tamén.

Growing strong, boa mensaxe para enfrentarnos a un momento no que o mundo se detivo pola actual pandemia e todo deu un xiro inesperado.
O disco sae nun momento no que a que a vida mudou completamente. Antes de todo isto o meu día a día era dar bolos. E, de súpeto, non houbo nada. Neste sentido creo que o apoio das institucións foi moi limitado. Hai moitos anos que me adico á música e Growing strong sae nun momento persoal moi especial no que trato de asentar a idea de que isto é unha carreira de longa distancia, e de aceptalo. Todo isto fíxome pensar que era o momento oportuno para facer algo propio, e había esa necesidade de facerse forte.

Como se atopa a inspiración dentro deste contexto?
Se ben o disco é unha recompilación de composicións que fixen ao longo de moitos anos, non deixan de ser froito dos meus pensamentos, de todo o que me ocorre na vida diaria. Tamén é certo que hai cancións novas pero, sobre todo, facer este disco en solitario era unha asignatura pendente, unha débeda que eu tiña conmigo mesmo. Esta situación permitiume centrarme neste proxecto. Nese sentido o disco é moi introspectivo e, ao mesmo tempo, moi guerrilleiro e divertido tamén.

“Antes de todo isto o meu día a día era dar bolos. E, de súpeto, non houbo nada. Neste sentido creo que o apoio das institucións foi moi limitado”

Si, de feito tocas unha chea de paus: soul, funk, hip hop… Como foi o proceso desde que tomaches a decisión de dicir, “veña vou facer isto eu só”, a chegar a ter o disco nas túas mans?
Pois a verdade é que o proceso me deu moito. En primeiro lugar porque foi un xeito de estar entretido dentro da casa durante o tempo do confinamento e das sucesivas restricións. Ao final, ao ter que eu grabar todo e producir os temas, pois foi divertidísimo. Aí estás a tope, a nivel creativo estás brillando. Por outra banda, eu tentei tamén facer a mistura e o máster, mais bon, claro, non tiña todos os coñecementos e decidín contar coa axuda da discográfica Onme.

Moi só non estiveches. Contas cun tremendo elenco de colaboradoras.
Si, é certo. Nas colaboracións quería contar con xente á que quero moito: Sheila Patricia, Pau Castiñeira ou Pablo, Ruan e Sergio de Eucaria… Teño moita sorte de estar rodeado de tremendas musicazas e artistas. Tamén é unha especie de agradecemento a elas.

É que, ademáis, non é soamente xente á que queres, senón é que tamén estamos a falar de profesionais.
Sen dúbida algunha. Todas elas son xente á que respecto moito. Como o caso de High Paw, tamén. A ela coñecíaa como artista pero non como persoa e xoguei a carta de falarlle e de pasarlle cousas. Cando lle preguntei dixo que sí e para min foi unha honra que tremenda artista colaborase comigo. Por outra banda, en canto ao video de Icarus, puiden contar con Fran Figueiral na dirección co quen formo parte do colectivo audiovisual Son Rural e coa bailarina Irma López de Gamarra, coa que xa levaba tempo querendo traballar.

“Baixo certas lupas percíbese moi nítida a violencia que o sistema exerce sobre os seres humanos”

Agora que falas de Icarus, tanto na letra como no videoclip segue a estar moi presente esa mensaxe de facerse forte, de aprender a voar, de lidiar coa adversidade…
A verdade é que Icarus ten a súa particularidade. Trátase dun tema que, nun principio, eu compuxera para outra persoa á que non lle acabou de cadrar. Eu soamente fixera a parte musical e quedei súper orgulloso da canción e pensei: “Que carallo, vouna usar eu”. Icarus é un azor, un ave rapaz. Cando fixen a letra eu estaba moi metido no monte. Non buscaba unha metáfora, senón que simplemente estaba personalizando un azor. Despóis, a posteriori, decateime das implicacións filosóficas que podía chegar a ter. Eu procuraba meterme na psicoloxia do azor, que é unha cousa que eu fago moitísimo. Refírome a escreber en primeira persoa desde outros puntos de vista porque iso axúdame a comprender. Neste caso, o dos azores, aí no monte ao lado da miña casa, ver os comportamentos deles foi e segue a ser unha ledicia. Mimeticeime co entorno. Moito tempo alí metido ao final abres os ollos e comezas a ver outras cousas. Non é o mesmo ir ao monte de paseo que estar alí moito tempo. As percepcións son outras.

As cancións de Growing Strong, en certo sentido, son un xeito de darlle a pause ao noso modo de vida tan do inmediato e do urxente…
Si. Growing Strong ven falar un pouco tamén diso. Estamos a vivir un momento que é un pouco un stop. No persoal eu utilizo moito iso de deterse como unha ferramenta persoal para acadar consciencia de min mesmo. Recluirme e mirar. Iso aprendín a facelo e venme moi ben. O asunto é como saír. Porque cando te posicionas fóra acabas alterizando ao resto, enton aí hai que procurar un equilibrio. En certo sentido, tamén hai moita crítica social de como aceptamos cousas inaceptábeis, de como nos deixamos arrastrar cara a certas cousas. En Growing Strong fago fincapé na insconsciencia coa que ás veces vivimos. Creo que hai que facer consciente o como nos comportamos en sociedade.

Que é o que máis medo che da do comportamento acrítico?
A anulación da vontade, a cegueira voluntaria…

Ser músico sempre é unha actividade de risco, máis se fas unha crítica aos modos de vida nun momento como no actual no que tamén están moi presentes os discursos de odio.
A análise do social que eu fago non é miña. É un préstamo de xente que sabe máis ca min. Eu creo que baixo certas lupas se percibe moi nítida a violencia que o sistema exerce sobre os seres humanos. Bozo, unha das cancións do disco, é unha ironía sobre o odio que expulsamos polos dedos tódolos puñeteiros días a través das redes sociais. É unha canción que, ao final, intenta quitar ferro e rirse diso tamén. Bozo é un insulto pero tamén hai lugar a dicir, iso podemos ser todas. Nesa canción trato o tema desde a figura do bufón, que eu creo que é unha das figuras sociais máis importantes da historia. Penso que hoxe en día, esa figura, hai que reivindicala en certo modo para evitar caer na literalidade social. Porque a risa e o humor son ferramentas para poder xestionar o que nos ocorre. Dache distancia de todo e quítaslle importancia.

“O liberalismo está cada vez máis explícito nas dinámicas da industria musical”

Ti es un artista con moita presencia dentro do underground compostelano e tamén en Galiza. Como ves o sector da música actualmente?
Eu creo que agora mesmo hai que entender que a cousa está como está. Máis aló diso creo tamén que as empresas da industria musical non sempre atenden á cultura. Senón que, ás veces, os criterios van máis dirixidos á repercusión que unha proposta poda chegar a ter máis que ao carácter cultural da mesma. Hoxe en día a apariencia volveuse moitísimo máis importante que outros aspectos. O liberalismo está cada vez máis explícito nas dinámicas da industria. Por experiencia propia sei que enfadarse non sirve de moito se non tes poder para cambialo. Hai que intentar miralo todo desde un prisma que non seña o teu, tamén. Sobre todo para poder comprender como vai funcionando o chollo.

Cantante, compositor, actor, debuxante… a que sentes que ainda non lle deches e tes ganas?
Á tatuaxe. Gustaríame aprender a tatuar. É unha cousa á que levo moito tempo dándolle voltas. A min e que ME ferve o cú. É unha cousa que non podo controlar. Por iso tiven sempre grupos moi distintos. Mojo Experience é un grupo de blues-rock, Udra está máis preto do neosoul, Eucaria ten o seu punto experimental... A min gustame facer cousas bonitas, como me saen, non penso: “Ah, vou ser ecléctico”. Pinto e debuxo desde pequeno e creo que iso tamén nalgún momento tiña que volverse algo máis serio. Mentres lle guste á xente, eu feliz.

Que proxectos a futuro tes entre mans?
Agora mesmo estou facendo unhas composicións con Ilmarto, productor de Hip Hop, batera de Narci Rodríguez, de Andrés Cebreiro (Kumo)… e son uns temazos. Había moito tempo que non me picaba o rollo do rap e do hip hop e este ano foi volver un pouquiño a iso, e pasar do blues. Por outra banda, e o máis importante, é que estamos preparando o repertorio de Growing Strong para o directo. Estarei acompañado dos meus compis de Eucaria e de Kumo á guitarra. Estou moi feliz porque soa moi ben. O formato está adaptado ao vivo, para os escenarios, onde pronto poderemos presentalo.


Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra na túa conta.

Relacionadas

Religión
Religión ‘El minuto heroico’ rompe el silencio sobre el Opus Dei: “Es un documental sobre la vulneración sistemática de derechos”
Dirigido por la prestigiosa periodista Mònica Terribas, el documental visibiliza los testimonios de 13 mujeres que relatan abusos y coerciones sufridas dentro de la organización. Conversamos con Terribas y con Marina Pereda, exagregada de la Obra.
Culturas
Cultura ‘O minuto heroico’ racha co silencio sobre o Opus: “É un documental sobre a vulneración sistemática de dereitos”
Dirixido pola prestixiosa xornalista Mònica Terribas, o documental destaca os testemuños de 13 mulleres que relatan os malos tratos e coaccións sufridos no seo da organización. Falamos con Terribas e Marina Pereda, antiga membro do Obra.
Medio ambiente
Medio ambiente Miles de persoas enchen as prazas galegas contra o ‘si’ ambiental da Xunta a Altri
A Plataforma Ulloa Viva logrou mobilizar decenas de concentracións nos concellos da conca do río Ulla e máis alá para protestar contra a Declaración de Impacto Ambiental aprobada polo Goberno de Alfonso Rueda para a celulosa.
Opinión
Opinión Organizar o boicot contra Altri e Greenalia
O poder da oligarquía galega xa demostrou a súa capacidade para tirar adiante coa construción dunha fábrica de celulosa que boa parte de Galiza rexeita. Tras o visto e prace ambiental da Xunta, cómpre cambiar a estratexia de presión.
Medio ambiente
Medio ambiente A Xunta desoe a oposición social e dá luz verde ambiental á celulosa de Altri e Greenalia
O informe da administración galega, gobernada polo PP de Alfonso Rueda, conclúe que a proposta é “ambientalmente viable” e pasa por alto as decenas de miles de alegacións presentadas, así como a contestación social.
Costas
Costa A ría de Arousa, ao bordo do colapso ecosistémico
A principal produtora de marisco de Galiza afronta unha crise sen precedentes; o impacto da contaminación actual e a de potenciais industrias como Altri ou a reapertura da mina de Touro poñen en perigo o sector do mar.
Serbia
Serbia La multitudinaria manifestación contra el presidente Vučić termina en Belgrado con 22 personas arrestadas
Los organizadores dicen que ha acudido un millón de personas, mientras que las autoridades serbias calculan 100.000. La marcha ha sido la culminación de cuatro meses de protestas diarias contra la corrupción del gobierno serbio.
Unión Europea
Unión Europea Israelgate: ¿por qué no se habla del lobby sionista en Bruselas?
En 2023, el escándalo de Qatargate llevó al Parlamento Europeo a impulsar nuevas medidas de transparencia que afectaron a representantes de varios países entre los que no está Israel, pese a la intensa actividad de sus lobbistas en Bruselas.

Últimas

Tribuna
Tribuna Ladróns de luva branca no Parlamento
As traballadoras e traballadores da CRTVG pagaremos os efectos dunha lei antidemocrática que nos retira algunhas das poucas ferramentas que tiñamos para defendérmonos e esixir respecto pola misión de servizo público que a corporación ten encomendada.
Gobierno de coalición
Gobierno de coalición El bloque de investidura se adentra en un huracán legislativo hasta el verano
El Gobierno y sus socios en el Congreso deberán surfear una marea de proyectos que pondrá contra las cuerdas la mayoría parlamentaria: presupuestos, reducción de jornada, ley Mordaza,reforma de migración en Catalunya y condonación de deuda autonómica
Opinión
Opinión Organizar el boicot contra Altri y Greenalia
El poder de la oligarquía gallega ya ha demostrado su capacidad para llevar adelante la construcción de una celulosa que buena parte de Galicia rechaza. Tras el visto bueno ambiental de la Xunta, conviene dar un giro en la estrategia de presión.
Laboral
Laboral Punto de inflexión en las negociaciones en Correos para lograr un convenio
Si este sábado 15 no se firma el acuerdo marco, se tendrá que arrancar de nuevo el diálogo. Desde CGT lo celebran ya que echaría abajo pretensiones de la empresa como el recorte del presupuesto de personal o el salario vinculado a objetivos.
Pequeñas grandes victorias
Pequeñas grandes victorias Colectivo SY
El colectivo quería que también pudiera existir otra cosa: lo no grabado, lo que no habla para la galería, lo que cifra la responsabilidad en cada acto.
Más noticias
Que no te lo cuenten
Que No Te Lo Cuenten De feminismos y vivienda
VV.AA.
Revivimos la jornada del 8M en la que los feminismos llenaron las calles un años más
Unión Europea
Unión Europea ReArm Europe tropieza en los parlamentos de Países Bajos y Alemania
La CDU de Merz ha maniobrado para aprobar el plan ReArm Europe antes de la constitución de las nuevas cortes, a sabiendas de que la negativa de La Izquierda y de AFD supondría un varapalo importante para el proyecto de la Comisión Europea.
Opinión
Sindicalismo Sobre modelos y unidades anarcosindicalistas
Dentro del debate de si es posible una unidad anarcosindical reside una realidad compleja: estamos demasiado liados con el trabajo en los sindicatos y otros están demasiado liados peleándose
La vida y ya
La vida y ya Te ha tenido que pasar
Ella me contaba eso que había vivido mil veces estando en espacios en los que había solo mujeres.
Racismo
Antirracismo Recuerdan a Mame Mbaye, a siete años de su muerte, en las calles de Lavapiés
Sus compañeros del Sindicato de Manteros de Madrid han convocado una manifestación, la tarde de este sábado, por las calles por las que el joven senegalés intentó escapar de la persecución policial y murió de un ataque al corazón.

Recomendadas

Culturas
Cultura ‘O minuto heroico’ racha co silencio sobre o Opus: “É un documental sobre a vulneración sistemática de dereitos”
Dirixido pola prestixiosa xornalista Mònica Terribas, o documental destaca os testemuños de 13 mulleres que relatan os malos tratos e coaccións sufridos no seo da organización. Falamos con Terribas e Marina Pereda, antiga membro do Obra.
México
Ciudad de México Ciudad de México recurre a soluciones insostenibles para evitar el colapso del sistema de gestión de residuos
Sin la infraestructura necesaria para gestionar las más de 12 toneladas diarias de deshechos, el municipio recurre al envío de basura a hornos cementeros y a rellenos sanitarios en municipios vecinos.
Literatura
McKenzie Wark “Mi transición fue como un montón de pequeñas ediciones”
‘Amor, dinero, sexo y muerte’ (Caja Negra, 2025) se presenta como un libro de “memorias”, pero no es exactamente eso. La obra recoge una docena de cartas en las que Warck se aproxima a los temas de sus obras anteriores de una forma íntima.