Opinión
La batalla de Urquinaona

En los disturbios uno deja de estar solo en la ciudad.

Disturbios en Barcelona Proces
Barricadas de fuego en la noche barcelonesa. Foto: Miguel Lopez Mallach para La Directa.
31 oct 2019 00:15

“Tío, esto es mejor que la droga.”- Un encapuchado a otro en la batalla de Urquinaona.

Mirar a un lado, mirar a otro. Sentirte libre, al fin. Tras lo ocurrido la última semana en Cataluña, queríamos compartir con vosotras algo al respecto. Os proponemos una lectura de lo que ahora está ocurriendo. No tiene un orden, ni una idea principal. Más bien, un mensaje a todas las que representan el tumulto. Os invitamos a leer el texto como más os plazca, de abajo arriba, o saltando de párrafo en párrafo. Como en la revuelta, los fogonazos son imprevisibles y desordenados.

1:

En ocasiones, cuando hay poca luz basta una simple chispa para conocer lo que te rodea. En ocasiones, en la soledad una simple voz se convierte en comunidad. En ocasiones, una ostia de un madero no indica dolor, tan solo saber que estás vivo. En ocasiones, basta tan solo una mirada y un lugar para conocerse plenamente.

2:

Se les ve en los ojos el miedo, el miedo al tumulto, a la masa revuelta, a nuestras sonrisas cómplices. Y de repente, la calle se convierte en nuestra. Porque una calle nuestra es una calle con nosotros. Durante la revuelta, la gente escoge su bando. Solo hacía falta mirar a los balcones de los pisos turísticos para darse cuenta de la disconformidad de los turistas. Algunos bajaban a grabar y hacerse selfis en la barricada, como si se tratase de un pasatiempo típico del sur de Europa. Asombrados, sus móviles acabaron siendo leña de barricada. Mientras tanto, un currante del Delivero aviva la barricada con cartones. A su lado, una camarera de un bar reparte periódicos viejos para ayudar a encender el fuego. La complicidad es siempre una acción, no una idea.

3:

Quito, Santiago de Chile o Barcelona. No se trata de conflictos aislados. Es parte del virus que se propaga, un presentimiento sobre el fin. Un alzamiento de la multitud, de todas. Desde las comunidades indígenas derrocando al gobierno de Ecuador, a chavales catalanes con la camiseta del Barça tirando piedras a la policía. Todas hartas de un presente que no se sostiene, en el que ha llegado el momento de posicionarse, de tomar partido por un bando. Nos han obligado a ello.

4:

En estos días de guerra, de éxtasis total junto a tus hermanas, hemos visto a Pablo Chill-E llevar limones a los manifestantes para paliar el efecto del gas-pimienta tirado por los “pakos”. También hemos visto la solidaridad del sello LaVendición con toda la gente que está en las calles. Porque tenemos algo que nunca tendrá el enemigo: que en nuestras tropas se encuentra lo diferente. Unas tropas que, fundamentalmente, comparten las ganas de querer vivir de otra forma y la sensación de que nos están jodiendo, y que no vamos a aguantar más. Cuando todas las que compartan este sentimiento nos encontremos, seremos imparables. Porque nos necesitamos a todas, desde las que están hartas de no tener pasta, hasta los que teniendo curro viven puteados. También a la familia que va a ser desahuciada y al que roba para llenar la nevera. Cuando esto suceda, entenderemos la magnitud de la catástrofe actual. Solo quedan dos bandos: o nosotros o ellos.

5:

Profanar es devolver lo sagrado, lo exclusivo de los dioses, al uso de los vivos. Cuando el pacifismo radical se opone al alzamiento de la barricada y la quema de contenedores, en realidad está defendiendo el “uso” que el poder le da al contenedor. Nosotras, sin embargo, en esa acción convertimos el objeto para tirar la basura, en el objeto para defendernos de ella, es decir de la policía. Los objetos son siempre sus usos y no sus formas.

6:

Aquí está el 15M de la generación de la crisis. Ya no nos encontrarán más veces sentados en el suelo con las manos en alto. Las manos ya no comunican nada. No hay posibilidad de diálogo, ni de pacto. De repente, nos damos cuenta de que la guerra siempre había estado ahí. Que todo lo que habíamos vivido hasta ahora solo había sido puro espectáculo. Sin embargo, hay quien piensa todavía que la casa se puede limpiar, aunque sepan que está totalmente en ruinas.

7:

En estos días de guerra, el enemigo también se moviliza. El bombardeo continuo desde los medios de comunicación con la supuesta amenaza terrorista que representan los “violentos”, no es más que una muestra del nerviosismo que reina ahora entre las tropas enemigas. Utilizan el antiterrorismo como una forma de gobernar. Porque el poder lo tiene claro. ¿Desobedecer un mandato judicial parando un desahucio? 7 años preso. ¿Currar 12 horas, sin cotizar, por un sueldo de mierda, con miedo al despido? Lo que nos han impuesto, lo que tienes que tragar para ser catalogado como buen ciudadano. Al final, todo va a ser terrorismo menos trabajar. Pues no, hemos dicho basta. Ya hemos comprendido que nuestra única violencia es existir.

8:

En estos momentos uno de nuestros mayores retos es, sin duda, cuidarnos. Porque cuidarnos es estar juntas. Quizás todavía no sabemos cómo vivir detrás de la barricada, pero sabemos que no queremos volver a la soledad cotidiana de nuestras vidas. Darnos una vida en común, en la que ahora mismo, el pasamontaña nos hace estar más seguras y da parecido a lo diferente. Existe una intuición de un nuevo mundo pero, sobre todo, una confirmación de la muerte del viejo, de una civilización agotada.

9:

A quienes todavía no saben dónde ir pero al menos se sienten.
A quienes están detrás, haciendo de la retaguardia un lugar seguro.
A quienes están delante, haciendo del cuerpo una última barricada
A quienes desean y sienten que esto ya no tiene vuelta atrás.
Al tumulto. A la masa iluminada por el fuego.
A todas, pero juntas.


Otoño 2019,

Barcelona
Sobre o blog
Twerkeando en la revuelta

info@elsobresalto.com

Ver todas as entradas
Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra na túa conta.

Relacionadas

Opinión
Opinión Libertad para las Seis de la Suiza
Cuando el sindicalismo entra en prisión, lo que está encerrado es mucho más que una protesta. Es el eco de todas las veces que dijimos “basta”.
Opinión
Opinión Del malismo al imbecilismo
Los patanes en traje con poder que infestan nuestro ecosistema como moscas plastas, son el reflejo de un régimen que busca la imbecilidad masiva.
Euskal Herria
La industria militar vasca a debate (IV) La conversión transformadora de la industria armamentística
Hay que abolir la producción para el desperdicio y la guerra, garantizando los puestos de trabajo y dando respuestas a necesidades sociales que el mercado actual niega.
#48399
3/3/2020 18:46

Vaya sarta de tonterías mitopoéticas. Os habéis quedado igual que estábais

4
4
#42397
3/11/2019 12:10

por una secesión sin tregua!!!

4
2
#42359
2/11/2019 11:26

hay cinco noches en Barcelona

una de dragones silenciosos que lloran escondidos tras tumultos rotos,
una de Iliadas en azoteas de las calles sin sueño del Eixample,
una de santuarios levantados por los paisajes de la sangre en los ojos,
una de gritos de hombres diluvio empapados de azul-policía,
una de nubes translúcidas hechas con sed y llamas tibias.

sigue sin amanecer en las avenidas del polvo,
los jinetes de este apocalipsis aúllan sobre cabezas abiertas al cielo,
frivolizan los cementerios de pestañas en el suelo
y las manos al aire son niños que sonríen cuando les castigan.

es de noche todavía frente al monumento de la Justicia ciega,
lloros por arpones de tierra blanda tragados por una Moby Dick nueva,
los ancestros que iniciaron madrugadas van a cuidarte las espaldas
mientras esperas el ocaso estremecido de la noche herida.

cuando llegue esta luna nueva,
os arrepentiréis de confundir los lamentos de vidrio con cuchillos de aire,
os arroparán las vigilias los susurros transparentes de llantos nocturnos,
cantará un gallo blanco el amanecer de urgencia de cristales rotos.

hay cinco noches en Barcelona
y ya no depende del sol
que se haga de día.

2
1
#42319
1/11/2019 4:04

Es en la revuelta donde arrancamos el querer vivir de la vida que lo atrapa.

1
0
#42299
31/10/2019 17:26

Vaya flipaos...

2
12
#42293
31/10/2019 12:56

Cremísima

8
0
#42290
31/10/2019 12:47

fuegooooo textazooo people

9
0
🏴‍☠️ #1312
31/10/2019 12:28

Ma' gustao el texto tumultuoso sobre Urquinaona... Especialmente reseñable el punto 3º y los paralelismos correctamente señalados Quito, Santiago, Barcelona.
Se intuye hartura de fin de época, hay muestra de poderío revoltoso y es palpable la conciencia de lucha.

16
7
#71238
2/10/2020 10:50

7 años por desobediencia? Será algo más, atentado a los agentes, lesiones graves...

0
0
#71237
2/10/2020 10:50

7 años por desobediencia? Será algo más, atentado a los agentes, lesiones graves...

0
0
Sobre o blog
Twerkeando en la revuelta

info@elsobresalto.com

Ver todas as entradas
CRTVG - Corporación Radio y Televisión de Galicia
CRTVG A Xunta do PP remata o seu plan de control sobre a CRTVG tras escoller á súa nova directora en solitario
A xornalista Concepción Pombo substituirá, co único aval do Partido Popular, a Alfonso Sánchez Izquierdo. O Goberno de Alfonso Rueda modificou a lei de medios para que os votos do seu partido fosen suficientes para elixila.
Altri
Altri A Plataforma Ulloa Viva cambia a súa directiva para os vindeiros anos de loita contra Altri
A veciñanza da comarca máis afectada escolleu entre dúas listas logo de non chegar a un consenso. A gañadora tratará de ampliar a súa base de socias e socios por toda Galiza e abrirá máis as portas ás grandes organizacións do país, como a CIG.
El Salto n.79
Altri A celulosa ou a vida: xornalismo situado e loita social para frear un ecocidio
O xoves 17 de xullo esperámosvos no CS 'A Nubeira' de Vigo para presentar o último número da revista El Salto xunto a algunhas das súas principais protagonistas: as que loitan contra o macroproxecto de celulosa liderado por Altri e avalado pola Xunta.
Altri
Altri Galiza elixe o rumbo da loita contra Altri nas eleccións á directiva da plataforma Ulloa Viva
A veciñanza da comarca máis afectada presenta dúas listas separadas logo de non chegar a unha proposta de consenso. Por unha banda, concorre unha candidatura continuísta e, pola outra, unha alternativa que se achega máis o nacionalismo institucional.

Últimas

O Teleclube
O Teleclube 'O Teleclube' alucina no deserto con Óliver Laxe e 'Sirat'
Laxe leva o seu cuarto premio de Cannes, esta vez en competitición, polo seu novo filme que explosiona na gran pantalla.
A Catapulta
A Catapulta O tempo, o espazo e a poesía de Estíbaliz Espinosa
A poeta visita A Catapulta para conversar sobre o seu traballo e a súa traxectoria literaria

Recomendadas

Medio rural
Medio rural A esperanza da xestión colectiva fronte ao espolio: os comuneiros de Tameiga contra o Celta
Mentres varios proxectos industriais tentan privatizar e destruír os ecosistemas galegos, algúns grupos de veciños e veciñas organizadas fan oposición social construíndo alternativas comunitarias. Ás veces, tamén gañan ao xigante.
Feminismos
Feminismo Dous anos sen reparación tras sufrir lesbofobia nun Rexistro Civil de Pontevedra cando ían inscribir a seu fillo
Un funcionario negouse a inscribir ao fillo de Antía e a súa parella. Un erro de redacción na lei trans está detrás dos argumentos que o funcionario esgrime para defender a súa actuación.
Ourense
Ourense Ourense organízase para loitar contra patrullas de extrema dereita nos barrios máis empobrecidos da cidade
A veciñanza e os movementos sociais responden ao discurso do medo promovido por Frente Obrero e sinalan a súa estratexia de criminalizar a pobreza e sementar odio en contextos de exclusión e abandono institucional.