O prelo
Un conto para amizarnos co silencio

Non son alarmista en canto ás novas tecnoloxías. Entendo que a rapazada cada vez aprenda antes a empregar unha tablet, que imite os xestos des súes proxenitores collendo obxectos coma se fosen un teléfono móbil, que use expresións descoñecidas para as xeracións anteriores. Porén, é indubidable que a forma en que nos relacionamos co mundo e con nós mesmes está a mudar, e un dos elementos que se bota en falta é o silencio. A recepción constante de información quítanos tempo de reflexión para procesala. A comunicación inmediata coas amizades, coa familia e (por desgraza) coa contorna laboral impide que teñamos unha comunicación interna efectiva. Cada vez pensamos máis en voz alta. Pois iso quero recomendar hoxe o álbun ilustrado gañador do Premio Compostela 2023: A visita, de Núria Figueras e Anna Font.

O argumento desta obra é sinxelo. Unha raposiña queda soa na tobeira cando a súa nai ten que saír. Aínda que se lle ordena non abrir a porta a ninguén, recibe unha visita á que decide deixar pasar: “Eu non son ninguén”, dille o Silencio. Coñecemos así un ser que ocupa toda a estancia, que baila sen música e que nos ensina a escoitar os nosos pensamentos. Ao longo do libro, a protagonista vai aceptando, comprendendo e, ao final, facéndose amiga do silencio. A visita ten elementos claros do conto tradicional, aínda que cun xiro interesante á ensinanza de “non fales con descoñecidos”; o que aprendemos aquí é “fala contigo mesma”. Dígoo en primeira persoa porque, aínda que o álbum está indicado para idades a partir de 4 anos, non é disfrutable só para a infancia. Calquera pode apreciar a historia e a arte de Figueras e Font.

Ao longo do libro, a protagonista vai aceptando, comprendendo e, ao final, facéndose amiga do silencio

En canto á ilustración, atopamos unha fraga de cores exuberantes e liñas sinxelas, unha raposa pequena e un inmenso Silencio, moi ben representado cunha figura mol delimitada por unha soa liña branca. En todo momento podemos ver a través do Silencio, sen perder a sensación de que este abrangue todo o espazo. O relato transcorre de noite, e a cor negra do ceo contrasta cos verdes, azuis, morados e amarelos da vexetación.