Poesía
Profundidade de tacto (extracto)

Entre ti e a ferida, nove pasos de diafragma.

F22
Recréaste na precisión do trazo
a aspereza coa que a dor
foi cristalizando calquer pulsión de fuxida.
A cartografía dos teus erros
desprégase
con punzante nitidez.

F11
O ollo demanda
o que excede á palabra.
Todo o que nos corrompe
sen veladuras.
Pulsión escópica.
É por iso que buscamos
carne e pólvora no envés da imaxe
na imaxe a máis vívida das cores
na cor unha escalada frenética de decibelios.
Que a imaxe se faga corpo
[4K, 48fps, pantalla LCD]
para que o ollo a posúa.

F4
Canto máis cerca a ferida
máis difusos os seus lindes
[zoom]
e máis perigosa
a súa escuridade.
Todo baleiro absorbe.

F2.8
Algo escintila entre a negrura.
No punto de fuga, a única casa coa luz acesa,
a que non ten camiño máis que de ida.
A ese vagalume difuso consagras a peregrinaxe.
Esfolas os cotenos dando tombos polo bosque.

F1.4
Todo é ferida
Todo é fartura e carencia
coma as barrigas infladas das letras.
Dende o ventre da balea non se ve o horizonte.
Nin sol, nin compás, nin medición algunha
para salvarte da desmemoria.
Afondas na dor
e esqueces a precisión do trazo
o cincel e a man que esculpiu este
retablo de agonía.
Coas xemas abrasadas,
percorres o teu propio rostro.
Non te recoñeces.