Literatura
Todas as guerras son iguais

Cunha prosa concisa e afiada, Agota Kristof mergúllanos nun mundo desamparado, no linde da humanidade. Un retrato vívido da guerra e o que esta fai de nós.
3 ene 2023 19:27

Hai certas experiencias que son o suficientemente crúas que só por si mesmas, sen ningunha intención estética de por medio, envorcállanos o corazón. A realidade basta. Só precisa unha man que a transcriba, que nola faga chegar. De alí as poderosas narracións da obra enteira de Svetlana Aleksiévich ou todas esas voces do periodismo literario que apareceron a partir do estalido da guerra en México, como Daniela Rea, Diana del Ángel ou Lydiette Carrión. A súa narrativa fai que nos preguntemos: que papel podería cumprir a ficción nestes escenarios?, como podería servir de ferramenta para a denuncia? Agota Kristoff resolve as dúbidas con mestría e, sen apartar as outras experiencias, logra facer un retrato vívido da guerra e o que fai de nós.

Agota Kristoff (1925- 2011) comeza a súa carreira literaria publicando poemas nun par de revistas húngaras. Con todo, aos 21 anos abandonou o seu país pola entrada do exército soviético en Budapest. Tras varios asentamentos en distintos países en calidade de refuxiados, Kristof e a súa familia ficaron en Suíza. Traballou durante cinco anos nunha fábrica de reloxos onde comezou a aprender francés. O Gran Caderno é a súa primeira obra literaria escrita en lingua francesa. A pesar de ser rexeitada por dúas editoriais, en canto foi publicada, a novela considerouse unha obra mestra e foi galardoada co Premio Libro Europeo e traducida a máis de vinte idiomas. O Gran Caderno é a primeira parte dunha triloxía. Foi traducida ao galego por Moisés Barcia e publicada baixo o selo Rinoceronte Editora.

A novela comeza cando os xemelgos Claus e Lucas chegan ao campo desde a cidade para refuxiarse da guerra na casa da súa avoa, a quen nunca viran antes. A partir de alí, as lectoras seguimos os breves episodios dos nenos no seu proceso de adaptación e descubrimento dun entorno que semella outro universo daquel do que proceden. A cidade e o mundo da cultura se desvanecen para dar paso a un entorno rural desmoralizado.

O cambio do contexto ao que se enfrontan os nenos –da cidade potencialmente en ruínas ao rural brutal- podería estar representado pola casa onde  chegan a vivir.  A casa está nunha zona fronteiriza, conta cunha horta e animais. Non hai nada nela que non cumpra unha función, que non sexa útil para a reprodución da vida; non hai espazo para o lecer. Chea de zonas restrinxidas, pechadas con chave pola avoa, os xemelgos interveñen o espazo, e constitúen lugares secretos coma unha forma de resistencia a abandonar certa orde de vida que os vencella con aquilo e aqueles ausentes.

“Debaixo da casa hai unha bodega chea de cousas para comer e, debaixo do tellado, un faiado ao que a Avoa xa non sobe dende que cortamos a escaleira cunha serra e se mancou ao caer. A entrada do faiado está xusto encima da porta do oficial, e nós subimos coa axuda dunha corda. É alí onde gardamos o caderno das redaccións, o dicionario do noso Pai e os demais obxectos que nos vemos obrigados a esconder.
Non tardamos en fabricar unha chave que abre todas as portas e en facer uns buracos no chan do faiado.”

Ao narrarse en primeira persoa do plural, lógrase salientar a complicidade que hai entre ambos. Non hai diferenza entre un e outro, non hai distinción de voces. Dá a sensación de que son unha soa persoa. Máis tarde saberemos que son os nenos mesmos que están a escribir o que estamos a ler, que forma parte dun exercicio, e que este tipo de exercicios intelectuais e físicos forman parte da súa cotiandade na procura de adaptarse ao seu novo ambiente. E é que Agota Kristof deixa claro desde o comezo que estamos ante dous nenos excepcionais, cunha intelixencia e cunha orde de valores que destacan no seu novo entorno.

Por exemplo, ao chegaren coa avoa, esta lles advirte que están obrigados a traballar en orde de poder comer e durmir dentro da casa. Nun principio resístense a obedecela. Comen verduras crúas da horta e dormen na intemperie. Con todo, pasan os días e miran a avoa traballar. Até que toman a decisión de comezar a axudarlle.

“Durante o xantar, a Avoa di:
–Xa o entendestes. O teito e a comida hai que gañalos.
Nós dicimos:
–Non é iso. O traballo é penoso, pero mirar a quen traballa sen facer nada é aínda máis penoso, sobre todo se se trata dun vello.
A Avoa ri, burlona:
–Fillos de cadela! Queredes dicir que vos dou pena?
–Non, Avoa. Só nos avergoñamos de nós mesmos.”

A orde de valores dos nenos destaca entre unha comunidade que semella perder toda a pegada de humanidade. O interesante da obra é que as situacións ás que se enfrontan nos desvelan o sistema moral dos nenos. Isto último se complexiza até o punto de semellar que son eles quen carecen de compaixón.

Por outra banda, o libro relátase como nun espazo temporal liminal. Mentres se len os capítulos, o tempo avanza, as estacións mudan, os xemelgos medran. Pero, ao mesmo tempo, percíbese que o mundo fica inmóbil. A guerra somete a humanidade nun estado de inmobilidade do que ninguén pode saír. Alóngase o tempo, estarricase indefinidamente.

Nese mesmo senso, Agota Kristof nunca determina a rexión en que se atopa a casa da avoa. Sabemos que está nunha zona fronteiriza, pero non sabemos con que país linda. Tampouco sabemos as linguas que falan, nin cal é a lingua estranxeira á que fan referencia. Claro: poderíamos mergullar na biografía da autora e sacar as nosas conclusións. Pero, no fondo, non importa. Paradoxicamente, a guerra entre nacións dilúe a identidade nacional. A miseria, o medo e a violencia rachan a identidade de calquera poboación.

A crúa representación da sociedade en O gran caderno lembra a obra literaria de Bertolt Brecht.  En ambos casos hai un retrato da miseria humana; de comunidades nihilistas que comezan a rexerse só polas necesidades básicas; dun mundo desvalorizado que non pode senón perpetuar a violencia. Así, conforme avanza o libro e os xemelgos relaciónanse coa poboación, a narración alcanza un carácter expresionista a tal grao, que semella que o texto muda de xénero á literatura de terror. 

Agota Krisfof ten unha prosa á altura de Herta Müller. Ambas escritoras describen o horror sen facer xuízos, déixanos a nós esa tarefa. Non adornan, preséntanos a realidade tal coma a perciben. Cunha prosa concisa e afiada, O Gran caderno adéntranos nun mundo desamparado, ao límite da humanidade.

Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra na túa conta.

Relacionadas

Partido Popular
Galiza Dimite o xefe de Cultura do PP de Rueda sinalando a “incompetencia” do seu conselleiro en política lingüística
O tamén concelleiro no Concello de Bueu abandona o Partido Popular e carga duramente contra o conselleiro José López Campos a quen acusa de dirixir “un equipo claramente incompetente” para xestionar o pilar do galego.
Galicia
Galicia Dimite el jefe de Cultura del PP de Rueda señalando la “incompetencia” de su conselleiro en política lingüística
El también concejal en el Concello de Bueu abandona el Partido Popular y carga duramente contra el conselleiro José López Campos a quien acusa de dirigir “un equipo claramente incompetente” para gestionar “el pilar” del gallego.
Galego
Dereitos lingüísticos Miles de persoas desbordan a praza da Quintana para mudar o rumbo da lingua galega
A Plataforma Queremos Galego, que convocou esta mobilización, sinala unha nova data para outro acto protesta: o vindeiro 23 de febreiro na praza do Obradoiro, en Santiago de Compostela.
Laboral
Laboral Investigada unha rede empresarial que explotaba a 82 migrantes nunha granxa de Lugo
Polo de agora, tres persoas responsables da granxa de Begonte centran as investigacións da Garda Civil. As 82 persoas explotadas vivían nun hotel de Ordes (A Coruña) que non tiña sequera licencia de hostalaría.
Salario mínimo
Pacto bipartito Trabajo y sindicatos acuerdan la subida del salario mínimo en 50 euros sin el apoyo de la patronal
Díaz anuncia un acuerdo con los sindicatos que llevará al Congreso de Ministros de forma “inminente” la propuesta del Ministerio de Trabajo. Los sindicatos proponían una subida de 66 euros y la patronal, de 34 euros.
Madrid
Justicia El fiscal general del Estado, en el alambre, declara como investigado ante el Supremo
Álvaro García Ortiz acude al alto tribunal a explicar su versión de las filtraciones denunciadas por el entorno de la pareja de Isabel Díaz Ayuso. Es la primera vez que un fiscal de su categoría declara como investigado.
Dana
Tres meses de la dana “Aquí no llovió casi nada”
VV.AA.
Un vecino de Benetússer explica cómo la riada arrasó y cambió para siempre las vidas de miles de personas.
Opinión
Opinión Monetizadores de la estupidez
Ser un chalado anticiencia puede llevar a pasearte por radios, televisiones y streamings porque eres rentable para gente sin un mínimo de ética periodística.
Gobierno de coalición
Gobierno de coalición Sánchez resucita el decreto ómnibus con más ayudas a los propietarios
El Gobierno anuncia un acuerdo con Junts para reflotar el decreto que permite revalorizar las pensiones con nuevos avales estatales para caseros. El presidente se compromete a convocar una moción de confianza.

Últimas

Crímenes del franquismo
Víctimas de la dictadura Admitida a trámite otra querella por los crímenes del franquismo en Madrid
Carlos Serrano Suarez denuncia que fue sometido a torturas por parte de cinco policías de la Brigada Político Social. El juzgado número 41 ha decidido abrir el caso, algo que desde CEAQUA califican como “excepcional”.
Galicia
Galicia La Xunta maniobra para ampliar la balsa de lodos rojos de Alcoa pese a los riesgos medioambientales
La conselleira de Economía e Industria, María Jesús Lorenzana, garantizó al comité de empresa de la planta de Alcoa en San Cibrao, situada en Cervo (Lugo), que ampliará su capacidad a pesar del riesgo medioambiental.
Madres protectoras
Justicia Colectivos feministas piden medidas para asegurar un juicio justo a una madre protectora acusada de secuestro
Las organizaciones piden que se tome en consideración la denuncia por abusos sexuales contra el progenitor, los intentos de la mujer por buscar medidas de protección en España y el arrancamiento de su hija.
Más noticias
Música
Música Apoteòsic Muguruza
Barcelona, Palau Sant Jordi. 24 de enero de 2025.
Militarismo
Militarismo Reloj, no marques las horas que quedan hasta el apocalipsis (marca los segundos)
El Boletín de los científicos atómicos lanza su anual advertencia sobre la proximidad del fin del mundo. Se trata un instituto fundado en 1945 por Albert Einstein, J. Robert Oppenheimer y los científicos del Proyecto Manhattan.
Opinión
Opinión Un monstruo camina sobre suelo urbanizable
El cojín socioeconómico y cultural que sostiene los sucesivos desfalcos del PP valenciano solo se entiende desglosando un ecosistema alimentado por la catalanofobia y las fiestas con toros.

Recomendadas

Medio rural
Reportaxe As mulleres rurais soñan con deixar de ser heroínas
A falta de servizos básicos no rural é a primeira pedra no camiño de quen quere vivir e desenvolver os seus proxectos fóra da cidade. Aínda así, o rural galego atópase á cabeza en canto a titularidade feminina respecto á media do Estado español.
Literatura
Letras Galegas Da Sección Feminina do franquismo ao Cancioneiro Popular Galego: o pobo é quen canta e baila
As cantareiras protagonizarán o Día das Letras Galegas de 2025. Beatriz Busto e Richi Casás fálannos delas, de Dorothé Schubarth, do Cancioneiro Popular Galego e da dificultade de acceder aos arquivos sonoros que conservan as súas voces.
Jaén
Andalucía Lopera no quiere que Greenalia especule con sus olivos
Decenas de pequeños olivareros de la Campiña Norte de Jaén podrían perder sus terrenos en beneficio de una empresa que quiere talar los árboles para instalar siete parques fotovoltaicos.