Energía
A consecuencia do futuro ‘100% renovable’ da que non queren falar

O gran consenso social entorno a ese obxectivo agocha o feito de que implica a fin do crecemento da economía.

Planta solar de Abengoa
Planta solar de Abengoa, Alex Lang

Coordinador do Instituto Resiliencia

26 oct 2019 07:02

A estas alturas ninguén defende que o obxectivo no plano enerxético das nosas sociedades poida ser outro que empregar unicamente as chamadas enerxías renovables. Apenas hai algúns acérrimos defensores da enerxía nuclear que insisten en que esta debe non só acompañar ás renovables no proceso de abandono das fósiles senón que mesmo lle auguran un longo futuro, obviando que dependen dun combustible tamén finito (o uranio). Mais deixando esa excepción a unha beira, e recoñecendo que a fusión nuclear —o santo graal da investigación enerxética— leva décadas estando "á volta da esquina" e que o máis probable é que non chegue a desenvolverse nunca (por diversos motivos, comezando polo obrigado proceso de simplificación civilizatoria ao que nos encamiñamos, porque xa chegaría tarde e polos límites materiais), o consenso é case absoluto en torno a un obxectivo que xa se ten convertido en todo un lema que atravesa toda a nosa cultura política e social, signo dos tempos que corren: 100% renovable.

Así, non soamente ofrecería unha saída ao irremediable devalar da enerxía fósil (suceda no seu conxunto cando suceder; lembremos que o do petróleo cru xa comezou hai case 15 anos), senón que sería unha vía proposta por numerosas institucións, colectivos sociais e mesmo a clase empresarial, para reducir as emisións que causan o efecto invernadeiro, é dicir, o caos climático. Deixaremos agora de lado a cuestión de se son unha auténtica solución a esas cuestións, e partiremos da hipótese de que o poidan ser, para fixarnos nunha das consecuencias que tería conseguir ese obxectivo, unha implicación dunha futura sociedade soportada unicamente con base ás enerxías solares, eólica, hidroeléctrica, xeotérmica, maremotriz, undimotriz, biomasa, etc. da que apenas ninguén está a falar, malia ser da máxima relevancia para deseñarmos colectivamente ese futuro e, sobre todo, para irmos preparando o noso metabolismo socioeconómico.

De canta enerxía falamos cando dicimos '100% renovable'? Porque a Galiza dos s. XVII ou I tamén eran '100% renovables'.

Mas para chegarmos a esa implicación é preciso botar algunhas contas, porque non é tan obvia. En primeiro lugar, cando falamos de sociedades que funcionan con enerxías exclusivamente renovables sempre se omite un dato fundamental, que sería o que nos permitiría saber realmente do que falamos e diferencialas das sociedades preindustriais, prefosilistas, que tamén eran, por se o temos esquecido, 100% renovables, por exemplo a Galiza do século XVII, a Hispania do século I ou a Mesopotamia do XVII a. C. Xa que logo, é preciso determinar a magnitude desa enerxía, é dicir, de cánta enerxía total primaria estamos a falar. A enerxía primaria que gasta actualmente a Humanidade no seu conxunto é de 162.494 TWh cada ano (cifras de 2017), das cales unicamente proceden de fontes renovables o 11%. É dicir, se eliminásemos hoxe en día as outras enerxías (fósiles+nuclear), quedaríamos co 11% da enerxía dispoñible e, polo tanto, poderíamos manter —grosso modo—, unicamente o 11% da nosa actividade económica mundial. Claro que na realidade dependería moito do sector de actividade concreto; así, o transporte mundial ficaría practicamente paralizado pois a súa dependencia das enerxías fósiles está moi preto do 100%. Ben, este cálculo hanos servir para comprender o razoamento que segue.

Ninguén fala de que a captación de enerxías renovables tamén ten, por razóns físicas, un máximo que non se pode superar.
Aerogeneradores Alemania
Aerogeneradores en el mar de Wadden, Alemania. Foto: Mark Michaelis

Diante disto, os paladíns do futuro 100% renovable reclaman que se incrementen as instalacións de captación de enerxía renovable (instalacións, por certo, que non son renovables, é dicir, que se deben construir en boa medida a partir da queima de combustibles fósiles, reparar empregando esa mesma enerxía, e seren substituídos ao cabo dun par de décadas —ou antes— por outros dispositivos tamén dependentes do petróleo... mais ese é outro aspecto agachado das renovables do que xa temos tamén falado). Precisamente sobre esa cuestión de até onde pode incrementarse ese actual 11% renovable, é a pregunta crucial: cántos TWh nos poden chegar a fornecer estes modernos sistemas de captación de enerxías, e até qué punto poden substituír co seu carácter exclusivamente eléctrico usos hoxe en día eminentemente non electrificados (transporte, minaría, moitas industrias...)? Aínda que non imos adentrarnos hoxe con profundidade nese debate, apuntaremos un dato achegado por un estudoso da cuestión, Antonio Turiel, que estima en torno ao un 30-40% do consumo actual de enerxía primaria o punto máximo ao que poden chegar estas enerxías, habida conta das súas numerosas limitacións, que el ten analizado. A cuestión, tamén apuntada por investigadores como Turiel, é que chegar onde chegar a capacidade destes sistemas, hai algo sobre o que non cabe debate: ese límite non podería ser permanentemente elevado. Isto é: tanto se chegamos preto dos 50.000-65.000 TWh anuais, como estima Turiel, como se damos alimentado o total dos 162.000 actuais, como estiman implicitamente a maioría de defensores do 100% renovable, o seu potencial tería un tope que non podería ser superado. Por que? A razón reside nunhas limitacións de carácter físico (termodinámicas, xeográficas) á cantidade máxima de enerxía solar, eólica, xeotérmica, etc. que pode ser captada, por moito que elevemos a eficiencia dos sistemas de captación, algo que tamén ten a súa propia curva de mellora decrecente, consecuencia das propias leis da Física. Co carbón, petróleo e gas natural tamén existe un límite, loxicamente, pero como fomos acumulando unha tras outra, isto agachou o seu carácter de fontes limitadas. Nunca experimentamos un devalar na súa dispoñibilidade, polo menos até o de agora, e así foi que sufrimos o espellismo social, cultural e económico de que a enerxía é algo que sempre pode aumentar (algo que até a Revolución Industrial non lle daría a ninguén por pensar en sociedades que dependían principalmente da biomasa, que se sabía chegaba onde chegaba, e que non se podía sacar leña de onde non a había por moi eficientes que foren as machadas ou as serras).

Se a enerxía renovable non pode medrar indefinidamente, tampouco o poderá facer o metabolismo socieconómico que esta enerxía alimentar.

Mais se a enerxía renovable non pode medrar, tampouco poderá seguir a medrar unha economía que só se alimente dela, pois xa sabemos que a redución da intensidade enerxética ten uns límites e a correlación entre enerxía e PIB non se pode borrar dun plumazo coa mítica desmaterialización (dirían mellor desenerxización) da economía. Din os científicos do grupo Emerciv: "Nunha economía estacionaria precisaríase que a intensidade enerxética caese a un ritmo do 3,5% anual para producir un aforro da enerxía primaria do 35% [en 12 anos] (...). Pero, se ademais se pretende manter o crecimiento do PIB, daquela o devandito obxectivo de redución do consumo semella sinxelamente imposible".

Xa que logo, a conclusión que ninguén quere pór sobre a mesa cando se fala e se propoñen con entusiasmo sociedades que funcionen con enerxía 100% renovable, é que deberán ser sociedades que deixen de medrar indefinidamente. Isto é, serán sociedades onde buscar —como facemos agora— o aumento perpetuo do PIB será inviable. E se sabemos que ese é o futuro cara ao que camiñamos, cara ao que debemos camiñar para sobrevivir, non irá sendo hora de nos prepararmos para abandonar a obsesión por ese imposible crecemento perpetuo? Non será hora de repensar as economías, os sistemas monetarios, o crédito, o sistema de mercado capitalista, o mercado laboral, o Estado do Benestar, as pensións... todos e cada un dos elementos que hoxe compoñen as nosas sociedades e que están pensados para funcionaren soamente en contextos de crecemento permanente do Produto Interior Bruto? Citando de novo o grupo Emerciv, "Nunca se fixo unha transición enerxética desta importancia na historia da humanidade sen unha mudanza profunda simultánea da mesma estrutura social". Se queremos un futuro 100% renovable, deberemos asumir e preparar un futuro sen crecemento.

Arquivado en: Energía
Sobre o blog
O Centro de Saberes para a Sustentabilidade (CSS) é un Regional Centre of Expertise on Education for Sustainable Development recoñecido oficialmente pola Universidade das Nacións Unidas. Ten como misión fundacional “informar, sensibilizar e implicar a comunidade educativa e a sociedade no seu conxunto na promoción da transformación social necesaria para o cumprimento dos Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable a través de experiencias cos pés na terra que fomenten a conservación, a sustentabilidade, a protección ambiental e a resiliencia“. O goberno do CSS é horizontal e democrático a través dun Consello Reitor formado por representantes de todos os axentes participantes. Máis información: http://www.saberes.eu
Ver todas as entradas
Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra na túa conta.

Relacionadas

Greenwashing
Greenwashing Justicia Alimentaria acusa a Endesa de “ecopostureo” por su “miel solar”
La energética lanza una iniciativa para compatibilizar las plantas solares con la producción de miel, algo que desde la ONG tachan de ‘greenwashing’.
#42042
26/10/2019 11:30

É triste que xa mesmo no comezo do artigo tildes as centrais de limitadas no tempo pola dependencia do Uranio, obviando que hai recursos incluso mellores que este, coma o Torio, que as cantidades de productos para a fisión que temos darían para moitísimo tempo e que a enerxía nuclear que se desexaría fose de futuro é a de fusión

0
0
Sobre o blog
O Centro de Saberes para a Sustentabilidade (CSS) é un Regional Centre of Expertise on Education for Sustainable Development recoñecido oficialmente pola Universidade das Nacións Unidas. Ten como misión fundacional “informar, sensibilizar e implicar a comunidade educativa e a sociedade no seu conxunto na promoción da transformación social necesaria para o cumprimento dos Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable a través de experiencias cos pés na terra que fomenten a conservación, a sustentabilidade, a protección ambiental e a resiliencia“. O goberno do CSS é horizontal e democrático a través dun Consello Reitor formado por representantes de todos os axentes participantes. Máis información: http://www.saberes.eu
Ver todas as entradas
Economía
En primera persona Instrucciones por si encuentras muerta a tu suegra
Todo el que está en el mundillo sabe que el sector funerario vive casi un duopolio de facto y lo máximo que se está dispuesto a hacer es poner una multa de vez en cuando. Cuando alguien llama a una, ni se imagina al entramado que está llamando.
Educación pública
Iglesia Semana Santa: negocios, procesiones en colegios, inmatriculaciones y fervor
Más allá de la expresión cultural, la Semana Santa tiene una esfera económica que genera millones de euros y otra social que le sirve a la Iglesia Católica para legitimar sus privilegios dentro del Estado español.
Genocidio
Ayman Qwaider “A la gente se le pide una cantidad excesiva de dinero para poder salir de este campo de exterminio de Gaza”
Profesor especializado en educación en emergencia y educación inclusiva, Ayman Qwaider vive en Australia. Desde allí, intenta ayudar a su familia a salir de Gaza, mientras denuncia la ocupación israelí y la complicidad de la comunidad internacional.
Venga, circula
Venga, circula Un paso, luego otro
Llega un día en el que vemos con claridad algo que solíamos observar en los demás pero que nunca —prometíamos— nos sucedería a nosotros.
Sexualidad
Consultorio de sexualidad ¿Qué tengo si me diagnostican Síndrome de Ovario Poliquístico?
Afecta a entre un 7 y un 13% de las mujeres en edad reproductiva, y el 70% están sin diagnosticar. Pero, ¿qué es el SOP y como podemos apaciguar sus síntomas?
Palestina
Palestina Viaje al fondo del horror
El fotoperiodista Javier Bauluz cubrió la primera Intifada, la primera gran rebelión del pueblo palestino desde la creación del estado israelí.
Ocupación israelí
Opinión Las palestinas también existen
La morbilidad femenina, el conjunto de enfermedades, factores de riesgo y motivos de consulta recurrentes en las mujeres que merecen una atención específica, tiene múltiples ejes de discriminación: no es lo mismo en Suecia que en Palestina.

Últimas

Maternidad
Maternidades Reaprender la espera
El tiempo de gestación es largo y va a un ritmo distinto al que acostumbras: el ritmo natural al que desarrolla una playa, un monte, un océano. Y no estamos ya habituados a darle la mano a la pausa.
Momus Operandi
Momus operandi Todo es una narración
Nos dicen que las mentiras son la única realidad. Que aprendamos a mentirnos, que nos engañemos, que no nos importa la salud, ni los derechos laborales, ni las violencias estructurales.
Urbanismo
Urbanismo La nueva Ley del Suelo va al Congreso bajo la acusación de fomentar pelotazos urbanísticos
Sumar y Podemos no garantizan el apoyo a la ley, que limita las posibilidades de declarar nulos los planes urbanísticos, así como la acción ciudadana contra las irregularidades urbanísticas.
Más noticias
Industria
Transición industrial Mecaner, un cierre injusto o cuatro alternativas con mirada ecosocial para mantener la fábrica de Urduliz
ESK y LAB han presentado el ‘Plan de Transición Ecosocial’ que ha elaborado la cooperativa Garúa como una herramienta para la búsqueda de soluciones al ERE propuesto por la multinacional Stellantis.
Sidecar
Sidecar Crisis intratable en la República Democrática del Congo
Una y otra vez los actores externos han fracasado a la hora de contener la escalada de violencia en la República Democrática del Congo.
América Latina
Caribe Haití: el fracaso neocolonial y el “eterno castigo de su dignidad”
La crisis de gobernabilidad que vive Haití después del alzamiento paramilitar que liberó a más de 3.600 presos y expulsó al primer ministro es un capítulo más de una historia colonialismo y dependencia.
El Salto Twitch
El Salto TV Economía y titulares de guerra
En el programa en directo de Economía Cabreada del 26 de marzo se hizo un análisis de la deriva bélica de la Unión Europea, sus gobiernos y de los grandes medios con Tica Font y Miquel Ramos.

Recomendadas

Investigación
Investigación O Goberno galego repartiu 4.000 millóns de euros en contratos a dedo en só seis anos
Desde 2018, a Xunta asinou 1.034.964 contratos sen sacalos a concurso: algo máis do 30% do diñeiro do que dispón para o exercicio de 2024. Ademais, 35.362 deses contratos teñen un importe entre 14.000 e 14.999 euros, o límite legal.
Memoria histórica
Marc Solanes “Mi bisabuela luchó en el frente y fue considerada una mala madre, pero lo hizo por sus hijas”
En ‘Las niñas de Elna’ (Pollen, 2024) el periodista reconstruye la historia de las mujeres de su familia resolviendo enigmas para resignificar la imagen de la mujer en la historia.
Argentina
Argentina Myriam Bregman: “El de Milei es un típico gobierno neoliberal con recetas ortodoxas clásicas”
Quien fuera candidata de la izquierda a la presidencia en las elecciones en las que Milei salió victorioso, evalúa las consecuencias del gobierno de La Libertad Avanza y las respuestas que están dando los distintos actores políticos.
Ríos
Radiografía fluvial de España La tierra que no amaba sus ríos
Los ríos ibéricos agonizan. Casi la mitad de las masas de agua está en mal estado. Presas, sobreexplotación, contaminación y crisis climática son sus principales amenazas, con la agroindustria como mayor agresora.