Medio rural
Illamento na vellez: efectos dun sistema de mobilidade deficiente

As persoas maiores son as máis afectadas por un sistema de transporte que non as toma en conta, as reclúe e quítalles autonomía.
Mujer entorno rural
DAVID F. SABADELL David F. Sabadell
27 mar 2021 23:02

Vou no asento do copiloto e o meu veciño Antonio, ao volante, está a contarme sobre a súa mocidade na aldea. Son historias que xa escoitei dabondo, mais non llo digo. “Antigamente todo era máis complicado. Non había baños nin auga nas casas. Se querías lavar unha manta ou mesmo beber, tiñas que baixar á fonte do Val, a que está por alí, abaixo de todo. Mesmo para facer a compra, as mulleres tiñan que camiñar cada domingo até a praza de Mondariz (a uns cinco quilómetros de distancia da aldea na que vivimos) para facer a compra; logo traíana ao lombo ou na cabeza. Mesmo se querían ir ao médico. Mesmo chegaban a ir até Ponteareas (a uns 10 km dende o mesmo punto). Ida e volta. Todo a pé. Algúns tiñan burros, mais moitas mulleres levaban todo ás costas”, e remata, como se non fose eu capaz de imaxinalo: “Daquela non había coches”.

Agora si que hai coches. Mais non todos teñen un. As viúvas, que son maioría na miña aldea, por exemplo, ou non saben conducir ou xa non contan coas capacidades  físicas para facelo. E, por iso mesmo, unha andaina queda fóra da cuestión: os xeonllos xa non son o que foran, as pernas xa non están afeitas, as costas non soportarían o peso da compra nunha andaina de más e dúas horas.

MOBILIDADE INACCESIBLE

A carencia de horarios de bus que cheguen a miña aldea está xustificada co feito de que ninguén fai uso dela, co índice de poboación. Parece que a falta de demanda escusa a limitación do servizo. Apenas un bus chega á sete da mañá e regresa ata as seis da tarde. Sumado ao feito de que en moitas ocasións o servizo queda suspendido por causas extraordinarias.

Con todo, unha cousa é verdade: case ninguén usa a liña de bus. Mais non porque non se precise, senón porque o seu servizo non está adaptado ás necesidades nin aos hábitos da xente do rural.

O primeiro problema é saber o itinerario do bus. As follas de información só se atopan na vila. Aínda así, están feitos de forma tan confusa que, para terminar de comprender a lóxica e a relación das horas e os destinos, tes que pasar horas a escudriñar a folla de papel. A tipografía, a organización da información e o deseño non se fixeron tomando en consideración ás persoas maiores, quen serían os principais usuarios do servizo.

Ao ser as liñas de asistencia ao cliente tan ineficientes, a información relativa aos prezos, os cambios de horarios e calquera anuncio sobre un imprevisto ou a suspensión do servizo atópase (e isto só a veces) no internet. E é claro que isto afecta e deixa desinformada á gran parte da poboación do rural: a xente maior que non ten acceso á rede. Así, non é estraño ver a alguén ás sete da mañá a esperar o bus sen ter a certeza de se vai pasar ou non. Quen vai confiar e optar por usar o bus para ir a unha cita médica se quizabes non vai pasar desta vez?

Emporiso, o maior problema é a alta limitación do servizo. As persoas teñen que esperar case dez horas para coller o bus que os levaría de volta ao seu fogar. Iso fai ao servizo case inoperante. A maior parte das tarefas polas que se sae da aldea apenas levan tres ou catro horas e non merece a pena esperar seis horas máis para ir de volta.

O feito de que só exista unha hora para saír implica resolver todas as tarefas de coidado antes de coller o bus ás sete da mañá. Fai, dunha actividade tan ordinaria como subir ao transporte, un acontecemento que merece unha importante xestión. O mesmo pasa coa volta: o usuario ten que organizar o seu itinerario de acordo co horario do transporte público, e prácticas tan simples como a alimentación supoñen certos obstáculos.

DEPENDENCIA

Segundo o que contan, a muller que vivía hai máis de cincuenta anos na casa na que agora vivo eu odiaba pedir favores e depender da veciñanza para resolver calquera problema. Aínda que se llo ofreceran, sempre ía andando á vila cando o precisaba.

Agora, unha das nenas que esa muller coidaba ten máis de setenta anos. Quedou viúva hai máis de dez anos e vive soa, no barrio máis alto de aldea, alá onde o autobús non chega. Cada semana ten que esperar a que o seu fillo lle mande a compra nun taxi. Cando ten que ir ao médico ten que ir sempre “a molestar”, como ela di, ao seu veciño do seu carón porque non hai quen a leve. Vive illada na aldea e, se non fose polos demais, nunca sairía da casa.

A comunidade responde ante o conflito e organízase para que aqueles que posúen coche o compartan con aqueles que non  o teñen. Ata non hai moito tempo, a práctica do “dedo” era moi habitual na aldea e mesmo a comunidade coñecía a traxectoria e os horarios de aqueles que podían transportar a outros. Con todo, e coa progresiva carencia de automóbiles dispoñibles, as persoas con maiores carencias comezan a sentirse incomodas pola constante dependencia que gardan cos outros e optan por quedar na casa ou, no último caso, resolver doutro xeito ás súas necesidades. Algo tan sinxelo como podería ser ir á feira os domingo, convértese nunha fervente loita pola autonomía.

MALLAR A VITALIDADE

A miña veciña Hortensia quedou viúva hai máis de trinta anos. Como o seu único fillo reside noutra cidade, agora vive soa na xigantesca casa que construíu cos cartos que ela e máis o seu home gañaron en Suíza.

Como toda a xente da aldea, Hortensia acostumaba ter vacas, ovellas, galiñas e, na segunda metade do ano, un porco. Mais co tempo, é natural que se fose desfacendo pouco a pouco dos seus animais. Aos seus 70 anos, só ten algunha galiña e a unha cadela. Así, sen xa ningunha responsabilidade que a ate á casa, gústalle pasar os días visitando veciñas e camiñando polo monte. É a única veciña que usa a liña de bus polo menos unha vez á semana. Vai todos os domingos a misa e deitase cedo para espertar coa luz do sol. Móvese presto, como se estivese a fuxir da soidade, do encerro, das catro paredes da cociña da súa casa.

O illamento das nosas persoas maiores é a resposta á falta do seu dereito á mobilidade. Hortensia, ao igual que moitas persoas no contexto rural, busca un espazo para compartir con outra xente. A solución atópala no seu propio barrio, pero tamén fai evidente que desexa  achegarse a outras vilas, outras persoas ou a outros espazos de lecer. Con todo, está suxeita ao servizo de transporte que ofrece o concello.

A mobilidade da xente maior parece estar reducida ao desprazamento relativo ás visitas médicas ou, nalgúns casos, á compra no supermercado. O traslado fóra da aldea queda limitado a aquilo que é estritamente necesario porque require un conxunto de esforzos importantes. A experiencia de mobilidade, que supón a oportunidade de habitar novos espazos, é apenas  un engadido: o que ve na ventá do bus ou o que apenas escoita desde a sala de espera do consultorio.

O custe afectivo da exclusión é moi grave. A maior parte das mulleres maiores na aldea precisan de axuda para exercer o seu dereito á mobilidade.  De tal xeito que o seu acceso a servizos fundamentais tamén está condicionado pola precaria rede de servizo de transporte que cobre estas zonas.

***

Xa é habitual que se escoite: “aquí sen coche non fas nada”. Mais recoñecer que o automóbil privado é a única resposta á mobilidade humana implica asumir unha importante marxe de exclusión. Representa pasar por alto a persoas maiores, a mozas precarizadas ou a persoas sen a capacidade  para conducir. O papel dunha rede de transporte público funcional garante procesos moi significativos e fai un pouco máis habitable o espazo rural.

Sobre o blog
Espazo literario adicado a difundir a idea de que outros estilos de vida son posibles. Un repertorio que busca dignificar as experiencias e os coñecementos que existen nas zonas rurais a través da observación, reflexión e narración da vida social e cultural dunha aldea galega.
Ver todas as entradas
Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra na túa conta.

Relacionadas

Comunidad de Madrid
Comunidad de madrid El taxi advierte de que las nuevas licencias a Cabify van a “reventar el mercado”
El Tribunal Superior de Justicia de Madrid da la razón a las plataformas de VTC y obliga a la Comunidad de Madrid a concederles más de 2500 nuevas licencias en la comunidad.
Huelga
Derechos laborales Los sindicatos en Renfe y Adif llaman a siete días de huelga por “incumplimientos” en el traspaso de Rodalies
Las organizaciones consideran que no se están cumpliendo los acuerdos que previnieron una primera huelga en 2023. El traspaso de competencias es un momento delicado y los sindicatos quieren asegurarse de que la plantilla no sale perdiendo.
Opinión
Opinión Al cole en menos de quince minutos
Hay una imperiosa necesidad de redefinir (y redimensionar) nuestras ciudades para hacerlas más sostenibles y amables.
Sobre o blog
Espazo literario adicado a difundir a idea de que outros estilos de vida son posibles. Un repertorio que busca dignificar as experiencias e os coñecementos que existen nas zonas rurais a través da observación, reflexión e narración da vida social e cultural dunha aldea galega.
Ver todas as entradas
Palestina
Genocidio La ONG anti-UNRWA lanzada por exespías y marines de EEUU siembra el caos en el reparto de alimentos en Gaza
La Fundación Humanitaria de Gaza (GHF) creada a comienzos de este año y vinculada a agentes del ejército y la inteligencia estadounidense ha sido acusada de desaparecer a una persona y disparar a quienes estaban esperando ayuda.
Alemania
Litigio climático Un tribunal alemán abre la puerta a que grandes emisores puedan ser responsabilizados de daños climáticos
El jurado descarta la demanda del agricultor peruano Saúl Luciano Lliuya por entender que el riesgo a su propiedad es demasiado bajo, pero esta misma argumentación podría llevar a condenas en otros casos.
Madrid
Derecho a la vivienda Victoria contra la Sareb: 16 familias consiguen firmar contratos después de años de lucha
Un bloque en lucha de Casarrubuelos (Comunidad de Madrid) consigue formalizar contratos con el banco malo, al que acusan de actuar “como un fondo buitre”. En Catalunya, diez ayuntamientos apoyan los reclamos de 62 hogares en huelga contra La Caixa.
Xunta de Galicia
Política A Xunta recibe ao embaixador de Israel en funcións mentres Gaza agoniza ao bordo da fame
O Goberno de Alfonso Rueda escenifica a súa boa sintonía coa Administración de Benjamín Netanyahu apenas unhas horas despois de que Israel bombardease unha escola que servía de refuxio e ordenase unha evacuación masiva en Gaza.

Últimas

Universidad
Genocidio Las universidades españolas han firmado 44 proyectos con Israel desde septiembre de 2024
Los acuerdos dentro del programa Horizon Europe se han sucedido a pesar de las declaraciones de decenas de universidades de suspensión de relaciones con Israel.

Recomendadas

Culturas
Erika Lust y Sara Torres “El deseo tiene una potencia inagotable para transformar la realidad si lo liberamos de las normas”
Sexo, deseo o ética del placer son algunos de los temas que hilan la escritora Sara Torres y la productora de cine porno Erika Lust en ‘La abundancia del deseo’.