Decrecimiento
Duplo miope correndo cara ao abismo

Unha dupla eiva da nosa visión como sociedades dificulta que percibamos o colapso ecosocial a tempo.

Bolsa

Coordinador do Instituto Resiliencia

10 jul 2019 07:06

Imaxinemos que padecemos unha miopía que só nos permite ver con claridade o que temos máis achegado a nós, e que converte en demasiado borroso o que temos alén duns pasos diante de nós. Nese caso o máis prudente ao camiñarmos sería facelo a un paso moderado, pois se a nosa velocidade excede a nosa capacidade de enfocar a media e a longa distancia, correriamos o risco de chegar aos obstáculos sen tempo de velos anticipadamente, e sería doado caer en fochancas, tropezar coas pedras, coas pólas das árbores ou con calquera outro perigo que se nos cruzar no camiño. O mesmo podemos dicir no caso de conducirmos un vehículo por entre a brétema, e así existen normas de circulación que obrigan a reducir a velocidade e a extremar a precaución nesas condicións. É dicir, a incapacidade de ver ao lonxe aconsella levar unha velocidade moderada.

Porén, as sociedades humanas non estamos facendo caso desta lóxica de sentido común nin aplicando as normas de tráfico ao noso conducir civilizatorio: somos miopes —por partida dupla— e aínda así construímos un sistema técnico e económico en acelerada e irrefreable expansión. En canto ao metabolismo en crecemento acelerado non é preciso dar moitos detalles pois é ben sabido que na chamada Grande Aceleración que comezou mediado o século XX, todas as variables do sistema-mundo disparáronse a velocidades nunca vistas na historia da nosa especie, comezando polo consumo de enerxía, a polución, o esgotamento dos recursos ou os niveis de poboación humana. Segundo Carlos de Castro, experto en sistemas e creador da Teoría de Gaia Orgánica, a nosa cultura foi incapaz de adaptarse a este ritmo de mudanzas e a consecuencia diso foi que non puidemos aplicar correctivos ético-sociais para evitar a extralimitación.

Coa 'Grande Aceleración' construímos un sistema técnico e económico en irrefreable expansión, á que a nosa cultura foi incapaz de se adaptar

O que xa non é tan evidente é a nosa miopía, e que esta sexa dupla, a nivel de especie e tamén de cultura. Por unha banda sufrimos unha incapacidade, froito da nosa evolución, para ver os perigos afastados (no tempo ou no espazo). Un dos autores dos Límites ao crecemento, Dennis Meadows, afirma: “No básico estamos programados exactamente igual que hai 10.000 anos. Se un dos nosos devanceiros era atacado por un tigre, tampouco estaría preocupado polo futuro, senón pola súa supervivencia inmediata. O que me preocupa é que por razóns xenéticas non somos quen de tratar cuestións a longo prazo como a mudanza climática. En tanto non aprendamos a facer iso, non hai maneira de resolver todos estes problemas".

Esta mesma eiva é salientada por outros autores como Elke Weber ou Paul & Anne Ehrlich, quen o relacionan con que, até o de agora, á nosa especie non lle fixo falta esa capacidade de anticipación. O sociólogo ambiental William Catton tamén identificaba expresamente esa incapacidade “de ver alén do horizonte” como resultado da evolución. Jorge Riechmann chama a atención (no seu libro Ética extramuros) sobre esta "miopía intertemporal" vencellándoa coas "curvas hiperbólicas de desconto" propias da especie humana, o que os economistas chaman "a taxa de desconto" do futuro, pola cal tendemos a preferir os beneficios inmediatos aos futuros, e así é que as consecuencias futuras das nosas decisións actuais adoitan non contar moito para nós. Por isto, o que xera a nosa prosperidade a curto prazo pode acabar por destruíla no longo, un fenómeno psicosocial que ten que ver coa externalización de danos metabólicos do sistema económico. Segundo Anthony Giddens, "o desconto hiperbólico é un dos principais factores que explica a actitude tan preguiceira da maioría da xente ante as ameazas do quecemento global" e a resposta tan marxinal ás diversas campañas de eco-concienciación.

A taxa de desconto do futuro propia da especie humana explica en parte o fracaso da concienciación ecolóxica.
Outros autores, como o matemático Albert Bartlett, sinalan factores psicolóxicos agravantes, como a nosa dificultade como especie para comprender intuitivamente a función exponencial e —en consecuencia— o crecemento exponencial resultado de combinar a explotación da enerxía fósil coa mecánica inherente ao capitalismo na procura da acumulación perpetua de ganancia. E aí é onde entrariamos no segundo nivel (macro) da miopía humana... ou máis ben das sociedades humanas modernas e industrializadas.

Explica Riechmann que, mesmo sendo certo que a nivel individual (micro) "padecemos ese nesgo cognitivo [a miopía intertemporal] (...) o que hoxe está determinando o suicida, xenocida e biocida colapso (...) é moito máis decisivamente os efectos inducidos sobre a cultura enteira pola peculiar concepción temporal do capitalismo financiarizado". Esta miopía propia das sociedades capitalistas ficaría rotundamente expresada nun comentario que lle fixera en certa ocasión un banqueiro a James Tobin: "O meu máis longo prazo, amigo, son dez minutos". Así, a ollada posta na rendición trimestral de resultados empresariais sería unha clara expresión desta miopía estrutural.

Porén, o que máis determina o rumbo de colapso é a peculiar concepción temporal do capitalismo financiarizado

E mesmo poderiamos engadir unha capa máis ao nivel da estrutura política: os catro anos dos períodos electorais nas chamadas democracias liberais parlamentarias, que dificultan enormemente a planificación sociopolítica en prazos que superen eses 48 meses. Por suposto, este niveis micro e macro realiméntanse entre si, empeorando as consecuencias. Por se isto fose pouco, os sistemas actuais son a antítese do que recomendaba a científica que liderou o estudo dos Límites ao crecemento, Donella Meadows, ao respecto da necesidade de "honrar" a información: "Alguén que toma decisións non pode responder á información que el ou ela non ten, non pode responder de forma precisa á información imprecisa, non pode responder a tempo a unha información que chega tarde." É dicir, aínda que os sistemas fosen conscientes da miopía estrutural da que falamos e quixesen autocorrixirse, de pouco lles serviría se a información segue a ser retida e agachada, como sucede coa fundamental (a nivel de anticipación de políticas públicas) cuestión do Peak Oil, sen ir máis lonxe. Segundo a experta estadounidense en dinámica de sistemas, "o 99% do que falla nos sistemas vai mal porque falta información ou é defectuosa".

Decrecimiento
Atrancos para comunicar o colapso

Como transmitirlle a unha sociedade dominada polo mito do progreso perpetuo a mensaxe de que vai colapsar?

Así, aos atrancos para comunicarmos o abismo que temos por diante, e á información confusa ou directamente errónea transmitida por importantes elementos do sistema, súmase unha dupla e encerellada miopía que se traduce na dificultade para percibir e asimilar esa información vital para a nosa supervivencia como especie e como sociedades e para traducila en mudanzas radicais nas nosas políticas e nos nosos modos de vida.

Decrecimiento
A xanela de Overton

A nosa supervivencia como especie require ampliar o rango do aceptable politicamente.

Sobre o blog
O Centro de Saberes para a Sustentabilidade (CSS) é un Regional Centre of Expertise on Education for Sustainable Development recoñecido oficialmente pola Universidade das Nacións Unidas. Ten como misión fundacional “informar, sensibilizar e implicar a comunidade educativa e a sociedade no seu conxunto na promoción da transformación social necesaria para o cumprimento dos Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable a través de experiencias cos pés na terra que fomenten a conservación, a sustentabilidade, a protección ambiental e a resiliencia“. O goberno do CSS é horizontal e democrático a través dun Consello Reitor formado por representantes de todos os axentes participantes. Máis información: http://www.saberes.eu
Ver todas as entradas
Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra na túa conta.

Relacionadas

Decrecimiento
Decrecimiento ¡Baterías, no! ¡Catenarias! Por una movilidad justa y que tenga en cuenta los límites
No habrá futuro sustentable ni justo que no pase por relocalizar nuestras actividades socioeconómicas, adelgazar la industria, expandir la agroecología y reforzar la accesibilidad frente a la movilidad.
Industria pesada
Análisis La industria del acero más allá de la descarbonización
La importancia estratégica del acero, las dificultades que plantea su descarbonización y las consecuencias que puede tener en los territorios industriales hacen necesario un análisis honesto y realista de la transformación del sector siderúrgico. En este artículo analizamos algunas de las claves.
Ecología
ESS sostenibilidad ecológica No hay planeta B, pero sí plan B
¿Cómo entienden las entidades de la ESS la sostenibilidad ecológica? Llevamos el tema a los Twitch de MeCambio.
#37261
17/7/2019 15:46

Los grandes periódicos estatales silencian la exclusiva de ‘Público’ sobre el CNI y el imán de Ripoll

0
0
Sobre o blog
O Centro de Saberes para a Sustentabilidade (CSS) é un Regional Centre of Expertise on Education for Sustainable Development recoñecido oficialmente pola Universidade das Nacións Unidas. Ten como misión fundacional “informar, sensibilizar e implicar a comunidade educativa e a sociedade no seu conxunto na promoción da transformación social necesaria para o cumprimento dos Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable a través de experiencias cos pés na terra que fomenten a conservación, a sustentabilidade, a protección ambiental e a resiliencia“. O goberno do CSS é horizontal e democrático a través dun Consello Reitor formado por representantes de todos os axentes participantes. Máis información: http://www.saberes.eu
Ver todas as entradas
Educación pública
Iglesia Semana Santa: negocios, procesiones en colegios, inmatriculaciones y fervor
Más allá de la expresión cultural, la Semana Santa tiene una esfera económica que genera millones de euros y otra social que le sirve a la Iglesia Católica para legitimar sus privilegios dentro del Estado español.
Memoria histórica
Marc Solanes “Mi bisabuela luchó en el frente y fue considerada una mala madre, pero lo hizo por sus hijas”
En ‘Las niñas de Elna’ (Pollen, 2024) el periodista reconstruye la historia de las mujeres de su familia resolviendo enigmas para resignificar la imagen de la mujer en la historia.
Palestina
Palestina Viaje al fondo del horror
El fotoperiodista Javier Bauluz cubrió la primera Intifada, la primera gran rebelión del pueblo palestino desde la creación del estado israelí.
Poesía
Poesía La generación beat sigue latiendo
La generación beat es la del ritmo, del golpe, la de superar, la del latido en el papel y fuera de él. La del sentimiento desgarrador que sale del individuo, pero llega a la sociedad.
Literatura
Literatura ‘La santita’ de Mafe Moscoso: para escribir sobre el fin del mundo
‘La santita’, libro de relatos de Mafe Moscoso, es el método pero también es el fin: pone a convivir lo precolonial con las formas de nuestro presente ultracapitalista, ultramuerte, sin exclusiones ni jerarquías.
Maternidad
Maternidades Reaprender la espera
El tiempo de gestación es largo y va a un ritmo distinto al que acostumbras: el ritmo natural al que desarrolla una playa, un monte, un océano. Y no estamos ya habituados a darle la mano a la pausa.
Momus Operandi
Momus operandi Todo es una narración
Nos dicen que las mentiras son la única realidad. Que aprendamos a mentirnos, que nos engañemos, que no nos importa la salud, ni los derechos laborales, ni las violencias estructurales.

Últimas

Industria
Transición industrial Mecaner, un cierre injusto o cuatro alternativas con mirada ecosocial para mantener la fábrica de Urduliz
ESK y LAB han presentado el ‘Plan de Transición Ecosocial’ que ha elaborado la cooperativa Garúa como una herramienta para la búsqueda de soluciones al ERE propuesto por la multinacional Stellantis.
Sidecar
Sidecar Crisis intratable en la República Democrática del Congo
Una y otra vez los actores externos han fracasado a la hora de contener la escalada de violencia en la República Democrática del Congo.
Más noticias
América Latina
Caribe Haití: el fracaso neocolonial y el “eterno castigo de su dignidad”
La crisis de gobernabilidad que vive Haití después del alzamiento paramilitar que liberó a más de 3.600 presos y expulsó al primer ministro es un capítulo más de una historia colonialismo y dependencia.
El Salto Twitch
El Salto TV Economía y titulares de guerra
En el programa en directo de Economía Cabreada del 26 de marzo se hizo un análisis de la deriva bélica de la Unión Europea, sus gobiernos y de los grandes medios con Tica Font y Miquel Ramos.
Sidecar
Sidecar Soluciones bonapartistas
Las turbulencias en el seno de los dos partidos estadounidenses dominantes refleja el problema más amplio de un sistema capitalista cada vez menos capaz de proporcionar ganancias materiales a la clase trabajadora.
Memoria histórica
Memoria histórica Las nuevas leyes de memoria histórica recuperan la “concordia” franquista
La ofensiva legislativa de gobiernos autonómicos como el de Castilla y León y el País Valencià, adoptan un enfoque revisionista que amenaza los avances en el reconocimiento memorialista.
Derecho a la vivienda
Derecho a la vivienda La PAH València clama por el derecho a una vivienda digna: “¿Duermen tranquilos?”
Centenares de personas protestan frente al palacio de la Generalitat para exigir que se haga efectivo el derecho a la vivienda ante la insoportable alza de los precios.

Recomendadas

Investigación
Investigación O Goberno galego repartiu 4.000 millóns de euros en contratos a dedo en só seis anos
Desde 2018, a Xunta asinou 1.034.964 contratos sen sacalos a concurso: algo máis do 30% do diñeiro do que dispón para o exercicio de 2024. Ademais, 35.362 deses contratos teñen un importe entre 14.000 e 14.999 euros, o límite legal.
Ríos
Radiografía fluvial de España La tierra que no amaba sus ríos
Los ríos ibéricos agonizan. Casi la mitad de las masas de agua está en mal estado. Presas, sobreexplotación, contaminación y crisis climática son sus principales amenazas, con la agroindustria como mayor agresora.
Cine
María Alché y Benjamín Naishtat “El cine puede proponer imágenes y reflexionar, y por eso Milei necesita destruirlo”
María Alché y Benjamín Naishtat dirigen ‘Puan’, una película optimista y amarga, entre la comedia y el cine social, que ofrece nuevas lecturas tras los primeros cien días de gobierno de Milei en Argentina.