Cadena de montaje de Toyota
Cadea de montaxe de Toyota.

Energía
O baño de realismo do presidente de Toyota sobre o coche eléctrico

As polémicas declaracións de Akio Toyoda contradín toda a propaganda oficial e empresarial acerca do futuro do coche eléctrico.

Coordinador do Instituto Resiliencia

4 ene 2021 13:33

“Cantos máis coches eléctricos se constrúen, peor se pon o dióxido de carbono”. “Os coches eléctricos non van ser para o cidadán medio”. Quen fixo estas declaracións non é ningún dos sospeitosos habituais do decrecentismo europeo e tampouco Greta Thunberg nin ningún outro membro de Fridays For Future ou Extinction Rebellion. Foi Akio Toyoda, presidente da primeira compañía automobilística en comercializar de maneira masiva coches alternativos aos de combustión. O neto do fundador da Toyota, fixo estas explosivas declaracións o pasado día 17 de decembro na conferencia anual de prensa da asociación xaponesa da automoción, e foron reproducidas por diversos medios a nivel internacional comenzando polo propio medio de referencia do capitalismo estadounidense, The Wall Street Journal.

Toyoda criticou que os partidarios da substitución do parque móbil actual por vehículos eléctricos (EV nas súas siglas en inglés) non están a ter en conta nin as emisións producidas pola construción dos coches nin as asociadas á produción da electricidade que precisan para se moveren, desenmascarando así a hipocrisía do zero emissions da que outros fabricantes adoitan presumir coa complicidade necesaria das autoridades estatais reguladoras da publicidade. Non debería ser algo sorprendente para as persoas lectoras habituais deste blog, mais si que choca moito escoitalo de boca dun dos máximos representantes da industria.

A partir das declaracións do empresario nipón outros fabricantes e mais os gobernos da Transición Enerxética van ter algo máis difícil vender a idea de que os coches eléctricos representan unha “mobilidade sustentable” ou “verde” e que calquera persoa que hoxe se despraza queimando derivados do petróleo vai poder facelo nuns anos cun coche movido cunha batería eléctrica.

Segundo o presidente da Toyota os coches eléctricos implican importantes emisións de efecto invernadoiro e non poden estar ao alcance de todos

Aínda que si que houbo algunha réplica desde a súa competencia, non coñecemos polo de agora declaracións en resposta a Toyoda desde ningún goberno nin desde os sindicatos da industria do automóbil, que confían tamén o seu futuro ao éxito masivo do mobilidade privada eléctrica, trala súa resistencia inicial. Nun mundo ideal as cuestións suscitadas polo presidente da Toyota debera estar ao día seguinte en boca de todos os xornalistas nas roldas de prensa gobernativas de todos os países industrializados, nomeadamente daqueles coma o noso que anunciaron todo tipo de medidas reguladoras, fiscais e económicas para promover unha extensión masiva duns coches que agora confesa o seu maior fabricante, só van ser para uns poucos.

Mais polo de agora, só hai un silencio vergoñento ante un mito que quedou exposto, traizoado desde dentro por quen debería ser, na teoría, un dos seus maiores defensores. Tan só se publicaron críticas desde algúns medios apoloxéticos da EV revolution que reaccionaron ao torpedo lanzado polo presidente da compañía nipona contra a liña de flotación da nova encarnación eléctrica do mito do progreso, acusándoo de “arrogante”, de “falta de visión” e de “espallar desinformación”, pouco menos ca fake news, en definitiva. Tamén lanzan sospeitas sobre as súas intencións reais ser a promoción do coche movido por célula de hidróxeno e os híbridos (convencionais ou enchufables) como alternativas ao eléctrico de batería, polo cal a súa empresa está apostando moito máis mornamente ca outros competidores. E apoiaría este cuestionamento das verdadeiras motivacións do empresario nipón o feito de que este ano superaron en vendas a nivel mundial, por vez primeira, os EV de batería aos híbridos, nos que precisamente fora pioneira Toyota. E aínda que é razoable pensar no interese competitivo detrás das declaracións de Toyoda, non parece moi razoable que non botara este as súas propias contas sobre as emisións asociadas á fabricación e ao funcionamento dos outros vehículos que vende a súa propia empresa.

Tamén se ten argumentado que as emisións asociadas aos coches eléctricos en Xapón non son extrapolables a outras partes do mundo, debido á alta dependencia deste país con respecto aos combustibles fósiles para xeraren electricidade, sobre todo despois do accidente de Fukushima Daiichi, cando se pararon case todas as plantas nucleares do país. Porén, estas réplicas non teñen en conta dous datos: o primeiro é que boa parte das emisións da vida útil dun coche eléctrico se producen durante o seu proceso de fabricación (así como no das súas baterías, que non se pode esquecer que hai que reemprazar cada poucos anos, co cal implican unhas emisións periódicas durante a vida útil do coche); e o segundo, que tanto nun país cun 10% de xeración eléctrica renovable (caso do Xapón) coma en calquera outro mentres non chegue ao 100%, as recargas do parque móbil eléctrico van emitir, si ou si, CO2, e xa que logo, a afirmación de Toyoda de “cantos máis coches eléctricos, máis emisións”, é rigorosamente certa.

Os plans estatais de descarbonización da mobilidade non son cribles, segundo os cálculos de Akio Toyoda

Precisamente o goberno xaponés acaba de anunciar un paquete de medidas en sintonía coa moda do crecemento verde, un de cuxos obxectivos vai ser a electrificación total da mobilidade privada en 15 anos, apoiándose nunha enerxía nuclear que xa mostrou claramente ao país os seus riscos co incidente aínda non resolto en Fukushima. Segundo Toyoda, se o Xapón tivese que mover todo o seu parque móbil con electricidade, a xeración nacional non alcanzaría en épocas coma o verán, aínda que o goberno xaponés considera que só aumentaría a demanda nun 50%, algo que contrasta coa duplicación da demanda que recoñece o principal paladín dos EVs, Elon Musk. O custo estimado por Toyoda para esta substitución está entre os 14 e os 37 billóns de iens, mentres que o primeiro ministro nipón anunciou un “fondo verde” de apenas 2 billóns para realizar a descarbonización de toda a economía. Sobre a viabilidade destes plans tamén se amosou moi escéptico outro sobranceiro industrial do país, Eiji Hashimoto, presidente da principal empresa siderúrxica do país.

Akio Toyoda tamén anuncia que, coa desaparición dos coches movidos con derivados do petróleo, a industria vai perder millóns de postos de traballo. Xapón está previsto que proximamente anuncie a prohibición da venda de novos coches de gasolina ou gasóleo a partir de 2035, seguindo o exemplo de California ou o Reino Unido, unha intención tamén compartida polo goberno español. O presidente da empresa de automoción critica a falta de realismo dos gobernantes das súas apostas demasiado optimistas sobre estes vehículos: “Cando os políticos din que imos desfacernos de todos os coches de gasolina, xa entenden o que están a dicir?” E no caso do seu país criticou tamén que os plans para a mobilidade eléctrica non veñan acompañados dunha profunda transformación enerxética do país.

Ás advertencias lanzadas por Toyota é preciso engadirlle a consciencia do declive terminal do petróleo

A todo isto faltaría engadir a conciencia do declive terminal do petróleo, algo co que evidentemente non está a contar o directivo xaponés, pois non deixa de facer unha defensa da continuidade dos vehículos de gasolina. Se sumamos ese dato á ecuación, o panorama que temos por diante estaría caracterizado en primeiro lugar por unha moito menor mobilidade, xa que a gasolina — e antes ca ela o diésel — ten os días contados, e os eléctricos non van poder reemprazar máis ca unha fracción dos coches actuais, por moi diversos motivos; en segundo lugar, unha necesaria redución da industria, cunhas enormes perdas de emprego, xa que se van fabricar moitos menos coches; en terceiro lugar, como consecuencia desta menor mobilidade, vaise facer imprescindible unha relocalización de todas as actividades que hoxe obrigan ou incitan á mobilidade en coche particular (traballo, lecer, compras, turismo, sanidade, etc.) en paralelo a unha necesaria multiplicación da dispoñibilidade de transporte público, para que non suceda o efecto chalecos amarelos, ao quitar ou desaparecer a posibilidade da mobilidade contaminante privada e non ofrecer unha mobilidade pública ampliada e máis sustentable.

Estes cabos aínda non parece que os comezase a atar a prensa xeneralista, que acepta acriticamente (e amosando grande anumerismo en moitas ocasións) calquera anuncio propagandístico dos gobernos que veña acompañado das palabras verde, renovable, transición ou similares, sen botar contas nin consultar con quen as ten botado, o cal inclúe agora non só os estudosos da Transición Enerxética senón tamén o presidente da Toyota. E tampouco parece que causaran efecto ningún no discurso tecnooptimista da nosa clase dirixente. Se despois da xente da ciencia e dos activistas ecosociais agora tamén voces sobranceiras da propia industria poñen en dúbida a factibilidade dos soños eléctricos dos nosos políticos, quen máis llelo terá que dicir para que esperten e acheguen algo de realismo aos plans nos que están a gastar o diñeiro e mais o futuro de todas nós?

Sobre o blog
O Centro de Saberes para a Sustentabilidade (CSS) é un Regional Centre of Expertise on Education for Sustainable Development recoñecido oficialmente pola Universidade das Nacións Unidas. Ten como misión fundacional “informar, sensibilizar e implicar a comunidade educativa e a sociedade no seu conxunto na promoción da transformación social necesaria para o cumprimento dos Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable a través de experiencias cos pés na terra que fomenten a conservación, a sustentabilidade, a protección ambiental e a resiliencia“. O goberno do CSS é horizontal e democrático a través dun Consello Reitor formado por representantes de todos os axentes participantes. Máis información: http://www.saberes.eu
Ver todas as entradas
Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra na túa conta.

Relacionadas

Opinión
Energías alternativas Más tren, menos carreteras. Contaminación, Agotamiento, Decrecimiento
Son ya muchas voces más que solventes las que invocan la urgente necesidad del “decrecimiento”, porque es evidente que todo tiene un límite y el mismísimo planeta está al borde del colapso.
Endesa
Renovables Endesa boicotea el proyecto de comunidad energética de 79 familias y cinco pymes emeritenses
La cooperativa extremeña de energía EnVerde denuncia que Endesa lleva siete meses retrasando injustificadamente la conexión de una instalación fotovoltaica en Mérida.
Consumo
Energía “Las comunidades energéticas hablan de cooperación, justicia y humanidad”
Los proyectos de autoconsumo compartido promueven la transición energética de forma democrática y con beneficios para el medioambiente y para las personas.
#88798
5/5/2021 10:23

Hai varias imprecisións neste artigo que gostaría de destacar. Cando fala de trocar as baterías dos BEV cada poucos anos, de onde extrae ese dato? e qué entende por poucos anos? Sabe o autor que xa hai circulando BEVs con máis de 300.000 km coa batería orixinal e inclusive algún con perto de 1.000.000 de km? Cando fala das emisións para a producción da enerxía, suxire que transportar en barcos enormes, co risco de verquidos engadido, o petróleo produce menos emisións? tendo en conta que é unha pequena parte do proceso de transformación do crudo en combustibles, todo o cal é moi contaminante, inclusive en destino coas refinerías, como sabemos ben en Galicia. Finalmente, cando fala das emisións que se producen durante a construcción dos BEVs, refírese á diferencia con respecto a construir un vehículo de combustión interna? Sabe que fabricantes comprometidos como Tesla teñen factorías completamente cubertas de placas fotovoltaicas, sendo algunha delas completamente independente e 0 emisións? Incluso BMW ten unha fábrica de BEVs en transición cara a iso e o seu modelo i3 ten unha porcentaxe de material reciclado e reciclable por riba do 90%. Tamén quero lembrar que Toyota aposta por unha hibridación mínima, que non resolve ningún problema das emisións dos vehículos de combustión pero si consegue manter a maior parte do seu negocio en base a mantementos e reparacións de seus motores, que ademáis teñen moita menos esperanza de vida que os eléctricos. Grazas.

0
0
Sobre o blog
O Centro de Saberes para a Sustentabilidade (CSS) é un Regional Centre of Expertise on Education for Sustainable Development recoñecido oficialmente pola Universidade das Nacións Unidas. Ten como misión fundacional “informar, sensibilizar e implicar a comunidade educativa e a sociedade no seu conxunto na promoción da transformación social necesaria para o cumprimento dos Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable a través de experiencias cos pés na terra que fomenten a conservación, a sustentabilidade, a protección ambiental e a resiliencia“. O goberno do CSS é horizontal e democrático a través dun Consello Reitor formado por representantes de todos os axentes participantes. Máis información: http://www.saberes.eu
Ver todas as entradas
Austria
Unión Europea Austria se prepara para la victoria de la ultraderecha
La izquierda califica como de poco creíbles los intentos de la derecha del ÖVP de distanciarse de los ultras del FPÖ. Todo indica que este último partido no solo entrará en el Gobierno sino que, por primera vez, será el partido líder de la coalición.

Últimas

O Salto medra contigo
O Salto medra contigo Eles por diñeiro, nós por un futuro mellor: subscríbete ao Salto
Sempre que unha multinacional ou un goberno intentaron cometer un atentado medioambiental no noso territorio estivemos alí para contalo. Puidemos facelo porque a nós sostennos a nosa comunidade, pero queremos chegar máis lonxe e por iso precisámoste.
Ejército Zapatista de Liberación Nacional (EZLN)
30 años del levantamiento del EZLN “Buscad a las Buscadoras”. El Zapatismo y la lucha por las y los desaparecidos
Las comunidades zapatistas no sólo han dado acompañamiento político y moral a las luchas por los desaparecidos en el país sino que, fieles a su costumbre, han lanzado iniciativas nacionales de construcción de alternativas por la justicia.
Análisis
Análisis Los niños en Ceuta
Deshumanizar a los niños hace más fácil cuestionar la categoría humana del resto de personas migrantes, pero también deshumaniza sin retorno a la sociedad que lo permite.
Análisis
Análisis Poniendo a prueba los límites de la limpieza étnica en Cisjordania
Las campañas militares de Israel, si bien no están llegando a un punto muerto, se han convertido en una guerra de desgaste. La manera de recuperar la iniciativa es abrir otro frente.
La vida y ya
La vida y ya Dormir es resistir
La fiesta tenía como objetivo ofrecer un espacio de encuentro entre las personas migrantes y los habitantes de la ciudad.
Francia
Francia Macron nombra primer ministro a Michel Barnier en un guiño al partido de Le Pen
La Francia Insumisa llama a la movilización y la izquierda al completo censura el nombramiento del exministro de Asuntos Exteriores de Chirac. La extrema derecha apoya tácitamente la operación.
Entrevista La Poderío
Entrevista La Poderío “Con el duelo migratorio te enfrentas a muchos duelos diferentes al mismo tiempo”
Carmen Gollonet Bautista lleva 14 años en Holanda. Su historia es, como todas las de migración, a la vez única y representativa. Con ella hablamos de duelo migratorio, del “torbellino de emociones” que supone alejarte para siempre de tu tierra.

Recomendadas

Ence
Redes clientelares Rueda coloca como Directora de Calidade Ambiental á muller dun alto cargo de Ence en Galiza
Grupos ecoloxistas e veciñais denuncian “un conflito de intereses e unha trama familiar” entre María José Echevarría Moreno e o seu marido Antonio Casal Lago, Director Territorial da empresa produtora de celulosa.
Greenwashing
Greenwashing O ‘biomanual’ de Ence para lavar a súa imaxe en Galiza
Charlas sobre medio ambiente en colexios, escolas de xornalismo, barcos para confrarías, proxectos con universidades e publicidade para os medios. O xigante da celulosa empeza o curso financiando un imaxinario ficticio sobre a súa sustentabilidade.
Migración
Migración ¿Quién teme a la migración? El curso político comienza con la mirada en las fronteras
El marco de la crisis migratoria se ha asentado durante el verano en el debate político y los medios de comunicación, mientras el nuevo Pacto Europeo de Migraciones y Asilo habilita un endurecimiento de las políticas migratorias.