Medio rural
“Cottagecore” ou romantizar a vida no rural

Baixo o nome de “cottagecore” ou “slow-living”, as redes sociais énchense con imaxes dun rural bucólico que se afasta dunha visión real e crítica do que supón vivir nas zonas non urbanas.
Paisaxe
Imaxe de Josep Monter en Pixabay
28 ago 2021 08:58

O vídeo empeza cando a moza se esperta e abre a fiestra do seu cuarto. Fóra, podemos distinguir un campo verdísimo baixo un ceo limpo, despexado. Non hai ningún edificio e o único que se escoita é o son das aves que voan na inmensidade.

Nos quince minutos que dura o vídeo, vemos un resumo do día a día da moza, do seu “estilo de vida”. Logo de deixar entrar a luz do Sol á súa casa, acompañámola até á horta e, desde a nosa pantalla,  miramola tomar con delicadeza uns cantos pementos e tomates e metelos logo na súa cesta. De alí vai onde as galiñas e colle un par de ovos. Xa na súa casa, sen presa, a moza prepara o seu almorzo coa colleita. Mostra unha imaxe do resultado, que adorna cunha flor silvestre.

No tempo restante, podemos observala acariciar animais, pasear por prados inmensos cheos de margaridas, sentar e debuxar, merendar e finalizar o seu día cunha cunca de café entre as mans, de novo, desfrutando da paisaxe diante da fiestra.

Todo o contido audiovisual que produce a moza é acompañado por unha voz en off que narra o que fai e fala da súa experiencia logo de tomar a decisión de vivir afastada das cidades, das dinámicas do capital, da exixencia da produtividade. Sedúcennos coas imaxes e logo, coas súas palabras, exhórtanos a mudar de vida, de deixar a cidades e de rehabitar o rural.

Buracos na paisaxe

Cando a moza, a auto-denominada fada da cabana, fala de que na súa aldea viven menos de 500 persoas, a xente adoita preguntarlle nos comentarios se non se sente soa. A iso, ela responde que desde que chegou a vivir nesa pequena casa no medio do campo, aprendeu a diferencia entre sentirse soa e vivir senlleira. Fala dun proceso de auto-descubrimento; se decatou da importancia de aprender a estar cunha mesma. Sen lle  dar importancia, di que ás veces ten días difíciles

Así mesmo, cando a xente lle pregunta se non é un problema non ter internet na súa casa, ela responde que non. Que é unha bendición estar desconectada da vida virtual e que , cando precisa facer uso da rede, vai até a vila.

Cheguei aos vídeos na procura de escoitar experiencias doutra xente que, coma min, viviran toda a súa vida nunha cidade e logo mudaran ao rural. O contido desta fada da cabana é tan fermoso que, logo de ver varios vídeos, sorprendinme a min mesma pensando: “Gustaríame vivir coma ela, nunha casa vella, no rural”. Logo mirei ao meu redor. Mirei a casa vella, o chan e o teito de madeira. Mais tamén os pequenos buracos entre pedras na parede e as marcas da auga e humidade ocasionadas polas pingueiras que aparecen no inverno. A través das fiestras, vin os montes verdes baixo o ceo sen contaminación. Mais o mirei a través dos cristais que son tan delgados que non logran deter ó frío no inverno. Tamén a través da fiestra puiden ver a miña horta seca que abandonei pronto por non ter tempo, ánimo nin coñecemento suficiente para atendela como é debido.

Penso que eu tamén vivo nunha aldea de menos de 400 habitantes. Mais, en lugar de pensalo coma unha fortuna, lembro a soidade que supón pasar os días dentro da casa, sen ninguén con quen falar dos meus intereses. Penso na inxustiza e vulneración ao que estamos expostos pola deficiencia do sistema de transporte. Cando penso no alto prezo do internet, teño que lembrar que aínda son afortunada e que son varias as aldeas de Galicia que non teñen nin sequera a recepción suficiente como para poder facer unha chamada telefónica desde a súa casa e que, para poder comunicarse con alguén, deben saír á rúa e camiñar co móbil en alto, na procura dunha liña de sinal.

Penso nas camiñadas dunha hora que fago cada vez que preciso saír da aldea.

Logo de ver un par de vídeos, pensei que, seguramente, algo estaba mal comigo. Que era culpa miña non saber apreciar -como si que o fai a moza- o que teño. Que só facía falta de ver ao meu redor. Teño as árbores, a terra, o seus froitos, os animais, unha cabana. Coma ela. Debía sentirme ditosa.

Cara a unha representación máis fiel

Podería mostrarvos o río, os patos que nadan na súa superficie; describirvos o aroma das árbores e o alivio que brinda a súa sombra nos días máis abrasadores do verán. Pero non podo, non teño tempo de sentarme a tratar de traducilo en palabras. Non teño tempo, hai que correr, malia os pés cansados, para non perder o bus.

Imaxino que o cottagecore e o slow-living, nun principio, naceu coma algo contracultural. Un estilo de vida rexido baixo ideais anticapitalistas e con consciencia ecolóxica. Unha proposta, unha outra maneira posible de habitar o mundo.

E ese outro xeito existe. E é importante falar desas alternativas, ler sobre as experiencias doutras persoas que nos falan de que outro futuro é posible, que non estamos condenados a vivir baixo o xugo do capital. Mais a romantización da vida rural fai que deixemos de mirar certas cousas. Invisibiliza cuestións de inxustiza e ausencia de dereitos e bens de primeira necesidade. Fai que perdamos a perspectiva, que cremos unha falsa idea de certos espazos e que cubramos a experiencia da xente que viven neses lugares con construcións de discursos e estéticas ficcionalizadas que só serven para compracernos e facernos soñar desde o outro lado dunha pantalla. Ademais, corremos o risco de cruzar a pequena liña que nos leva a romantizar a precariedade que tamén habita nas zonas rurais.

A outra cousa que estes vídeos etiquetados como estilo de vida cottagecore oculta é a realidade material que se precisa para deixar o teu traballo, ir vivir á aldea e sobrevivir -coa calidade de vida que mostran as persoas dos vídeos- vendendo produtos artesanais na feira do domingo da túa vila. Mesmo a escritora feminista Sara Ahmed, cando falaba da súa experiencia abandonando o seu traballo na universidade e indo a vivir nunha aldea inglesa, recoñecía que iso só puido facelo polo seu renome a nivel mundial e o privilexio educativo que lle permitía vivir de dar conferencias ou escribir artigos e libros.

Cando as miñas amizades que viven en grandes cidades me visitan, adoitan dicirme que é un privilexio vivir no lugar en que vivo. E quizabes o é desde certa perspectiva. Pero, desafortunadamente, non se pode vivir só da tranquilidade da paisaxe e da calidade do aire. Crear contos protagonizados por fadas que viven en cabanas tira sombra aos problemas que temos para acceder a necesidades básicas. Romantizar é tamén negar que hai cousas que exceden a nosa responsabilidade, que a vulneración de dereitos é un asunto serio que debe de tratarse coa debida importancia e non lle dar a volta con retórica que maquilla a carencia e chama vida sinxela á vida austera.

O medio rural é moito máis complexo. Habitalo é unha experiencia fermosa. Mais, como sucede con todas as cousas, tamén ten outros ángulos que rompen a ilusión unidimensional. Vivir no campo tamén é experimentar a carencia. E é importante mostrala. Falar de ela. É o primeiro paso para mudala.

Sobre o blog
Espazo literario adicado a difundir a idea de que outros estilos de vida son posibles. Un repertorio que busca dignificar as experiencias e os coñecementos que existen nas zonas rurais a través da observación, reflexión e narración da vida social e cultural dunha aldea galega.
Ver todas as entradas
Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra na túa conta.

Relacionadas

Activismos
Movementos sociais Guerra xeopolítica e loitas sociais: un ciclo de conferencias aborda en Vigo as raíces dun mundo en crise
Poñentes como Xosé Manuel Beiras, Miguel Urbán, Queralt Castillo ou Aurora Moreno abordarán algunhas das cuestións clave para analizar o presente e argallar ideas para o futuro nunhas xornadas organizadas polo grupo de activistas Ecoar.
Tribuna
Tribuna Altri, el franquismo industrial del PP
El Ejecutivo de Alfonso Rueda acaba de aprobar un informe ambiental que avala la macrocelulosa confirmando que no estamos ante una decisión técnica, sino política.
Medio ambiente
Medio ambiente Miles de persoas enchen as prazas galegas contra o ‘si’ ambiental da Xunta a Altri
A Plataforma Ulloa Viva logrou mobilizar decenas de concentracións nos concellos da conca do río Ulla e máis alá para protestar contra a Declaración de Impacto Ambiental aprobada polo Goberno de Alfonso Rueda para a celulosa.
Boaterra
29/8/2021 9:57

Entendo o que dis, pero vivir no rural coas súas carencias e as súas loitas diarias (por dereitos e servizos básicos) segue sendo máis atractivo ca vivir nunha cidade, no rural séguese na roda do capitalismo, pero as voltas danse diferente e atopas máis grietas ao sistema onde respirar, grazas!

0
0
Sobre o blog
Espazo literario adicado a difundir a idea de que outros estilos de vida son posibles. Un repertorio que busca dignificar as experiencias e os coñecementos que existen nas zonas rurais a través da observación, reflexión e narración da vida social e cultural dunha aldea galega.
Ver todas as entradas
Crisis climática
Informe de la OMM El nivel del mar se disparó en un 2024 que contabilizó el mayor número de desplazados climáticos en 16 años
El balance climático de 2024 de la Organización Meteorológica Mundial resalta datos preocupantes en indicadores clave de la crisis climática y confirma que el pasado fue el año más cálido jamás registrado.
Activismos
Movementos sociais Guerra xeopolítica e loitas sociais: un ciclo de conferencias aborda en Vigo as raíces dun mundo en crise
Poñentes como Xosé Manuel Beiras, Miguel Urbán, Queralt Castillo ou Aurora Moreno abordarán algunhas das cuestións clave para analizar o presente e argallar ideas para o futuro nunhas xornadas organizadas polo grupo de activistas Ecoar.
Crisis climática
Informe España experimentó 28 días de temperaturas por encima de la media en invierno por el cambio climático
València experimentó el mayor número de días por encima de la media (33) y Barcelona vivió la mayor intensidad de la anomalía: 1,4ºC sobre el promedio. Casi 394 millones de personas por todo el mundo sufrieron 30 días o más inusualmente cálidos.

Últimas

Más noticias
Arte
Arte y memoria histórica Un artista renuncia a un premio de la Academia de Bellas Artes Canaria por su defensa del monumento a Franco
Acaymo S. Cuesta argumenta que la posición de la Academia con respecto al ‘Monumento al Caudillo’ de Juan de Ávalos es contraria a los principios democráticos que defiende y no recogerá el galardón.
Análisis
Análisis La hipérbole pasa factura a Vox y deja la mayoría absoluta en manos de Sumar y Podemos
La caída de dos puntos de Vox muestra cómo la izquierda y el PSOE podrían seguir teniendo una oportunidad de evitar un Ejecutivo del Partido Popular con la ultraderecha.
València
Racismo El Aita Mari se querella contra Vox Borriana y un diputado ultra por llamarles “barco negrero”
Un edil de Borriana y diputado autonómico ultra les acusó de ser “barco de negreros” y “cooperador necesario de las mafias de tráfico de personas”. El partido difundió estas declaraciones.

Recomendadas

Medio ambiente
Medio ambiente A Xunta desoe a oposición social e dá luz verde ambiental á celulosa de Altri e Greenalia
O informe da administración galega, gobernada polo PP de Alfonso Rueda, conclúe que a proposta é “ambientalmente viable” e pasa por alto as decenas de miles de alegacións presentadas, así como a contestación social.
Costas
Costa A ría de Arousa, ao bordo do colapso ecosistémico
A principal produtora de marisco de Galiza afronta unha crise sen precedentes; o impacto da contaminación actual e a de potenciais industrias como Altri ou a reapertura da mina de Touro poñen en perigo o sector do mar.
Medio ambiente
Medio ambiente Miles de persoas enchen as prazas galegas contra o ‘si’ ambiental da Xunta a Altri
A Plataforma Ulloa Viva logrou mobilizar decenas de concentracións nos concellos da conca do río Ulla e máis alá para protestar contra a Declaración de Impacto Ambiental aprobada polo Goberno de Alfonso Rueda para a celulosa.
Cine
Vicente Monroy “El capitalismo es un ejercicio de destrucción de la curiosidad”
En su nuevo ensayo, Vicente Monroy convierte la penumbra de las salas de cine en protagonista, tejiendo un relato fascinante que une sus dos grandes pasiones: el cine y la arquitectura.