Feminismos
Txapela buruan eta ibili munduan, Maialen

Bertsoa.eus edo bertsozale.eus webguneek aukera ederra ematen dute joan den igandeko Bertsolari Txapelketa Nagusiko finala dastatu eta haren inguruan modu lasaiagoan hausnartzeko. Izan ere, momentuko emozioek eta bertso andanek metaketa sentsazioa sorrarazi zuten.

Igandeko saioa energia handiko momentua izan zen. Hilabeteak lanean zeramatzaten bertsolariek elkarrekin topo egin eta haien lanaren ondorio eta emaitza dotoreenak eskaintzeko asmo eta gogoa zuten. Eta bat-batekotasunak eta sormenak eskaintzen duen isiltasuna eta tentsio gustagarria bizi izan ziren. Indarrez betetako isiltasunaren egun handia izan zen #BTN17.

Baina igandeko saioak, bertsolaritzaren argotean esaten ohi den bezala, beste motako ertzak eta erpinak ere agertu zituen. Feminismoaren olatu handiaren barnean bidaiatzen ari garelarik burrunba handia sortzen baitigu oholtzaren gainean zazpi bertsolari gizon eta emakume bakarra ikusteak. Ez dago irudi horren aurrean isilik geldi daitekeenik. Galderaz beterik baitago argazki hori.

Zer gertatzen ote da neskez beteta dagoen txapelketa batean zortziren artean emakume bakarra finalean egoteko? Zer gauza dira garrantzitsu esparru horretan eta zeintzuk ez egoera hori suertatzeko? Eta agian garrantzitsuena, ardura duten pertsonentzat afera honek merezi duen garrantzia al du horrelako irudirik ez errepikatzearen alde lan egiteko?

Maialen Lujanbiok paper transzendentea izan zuen txapelketan. Prostituta, alaba drogazalea, amatasuna krisian bizi duen emakumea, bere ahotik, eta bihotzetik, BEC-en toki bat izan zuten. Emakume horiek ez dute bertsolaritzaren bidean tokirik baizik eta sentsibilitate eta ikuspuntu politiko konkretua duten horiengan, Maialen Lujanbiorengan. Eta publikoaren babes osoa jaso zuten.