Coronavirus
Bosques pechados: A aplicación das políticas deseñadas para a cidade no campo

O estado de alarma ten feito visible a desigualdade social. Os estragos nos centros urbanos son evidentes. Mais, que está a pasar lonxe dos focos de contaxio, nos territorios da periferia?

Xornalista
29 mar 2020 11:37

O territorio rural, aínda que corresponde a un 84,5% da superficie galega, é sistematicamente esquecido polas políticas e servizos sociais, as inversións económicas e culturais das deputacións.

Porque parece que, a diferenza do campo, a cidade ten todo o necesario para un bo vivir: traballo, servizos públicos coma o transporte e as bibliotecas, universidades, ximnasios, centros comerciais, cines.... A cidade é un privilexio. Excepto en momentos de crises. Que pasa entón cando todos eses privilexios pechan? Que é o que queda na cidade para nós?

A xente vacila se saír ou non á súa leira que está ao cruzar a estrada, por onde xa non camiña ninguén, por medo á denuncia das persoas que coñecen o seu nome e enderezo. Cando é que os políticos deixarán de supoñer que a totalidade da poboación é urbana?

En canto se decretou o estado de alarma o pasado 14 de marzo, houbo unha tendencia de movemento da poboación cara a iso que chamamos a España valeira. Por unha banda, o turismo rural foi a opción que elixiron todas aquelas persoas da cidade que quixeron escapar do foco do contaxio do SARS-CoV-2 e mudar a un ambiente lonxe da ansiedade do cerramento e do pánico da xente. Da mesma maneira e quizabes polas mesmas razóns, unha cantidade considerable de emigrantes do rural, retornaron a esas casas das que saíron algunha vez.

Porque, cando todo é incerto e nas cidades xa non ofrecen nada, a natureza, esa vella esquecida, volve a ser considerada coma un privilexio que nos resgarda como ningún dos mundos de cemento fino.

Unha vida no confinamento cotián

Nas aldeas, a maioría da xente ten as súas fincas ou as súas cadras dentro do linde da súas casas. Porén, o movemento das persoas no contexto do presente estado de alarma, é bastante similar ao que ten nunha situación “normal”: a xente sae as súas fincas a sementar cebolas nas hortas, desbrozar a herba ou pastorear os animais.

Para a maioría da xente todas estas actividades non son vistas agora como privilexios desde os pisos nas cidades, mais na aldea son as tarefas que fan diariamente para a propia subsistencia.

Tanto a falta de servizos de transporte, como de cultura dignos, manteñen á poboación rural nun estado de confinamento permanente no cal as persoas que non contan con trasporte privado, só baixan ás cidades cos mesmos motivos permitidos nel estado de alarma: a compra de alimentos e medicamentos, así como ás citas médicas.

E esta situación non é exclusiva das persoas maiores. As mulleres que teñen baixo o seu coidado a familiares enfermos, dificilmente saen da súa casa xa que son os homes os que normalmente saen traballar e facer as compras.

O MEDO E A VIXILANCIA

Se hai algo que o SARS-CoV-2 alterou de forma significativa a cotiandade da vida no rural, sen dúbida é o estado de medo das persoas maiores, as máis vulnerables, que está a ser alimentado polo tratamento da pandemia por parte de certas cadeas de televisión que son o seu único vínculo co exterior.

Sumando isto coa propagación de noticias falsas entre a veciñanza sobre a forma na que se transmite o virus, as maiores que terminan por facer cousas como denudarse antes de entrar á casa logo dunha viaxe á vila.

A diferenza do medo e do coidado non termina por ser clara e é así coma comezan a aparecer as denuncias á Garda Civil nas que se sinala anonimamente a persoas que saíron dar un paseo polo monte, xa que a mala información e o estado de alarma e medo anulan a capacidade de recoñecer a diferenza de contexto con respecto á cidade.

Porque, ao chegar ás aldeas con menos de 300 habitantes, a situación de confinamento non é tan distinta das cidades: unha vez máis as normas deseñadas para os centros urbanos aplícanse do mesmo xeito para os rurais. O feito de que o metro das cidades permaneza aberto e, pola contra, o bosque no rural baleiro estea pechado, comezan a facer dubidar unha vez máis da aplicación xeral das normas.

Se o 84% do territorio galego é rural, por que non se crean normativas que se adapten á realidade do campo galego?

Agora a xente vacila se saír ou non á súa leira que está ao cruzar a estrada, por onde xa non camiña ninguén, por medo á denuncia das persoas que coñecen o seu nome e enderezo. Cando é que os políticos deixarán de dar por sentado que a totalidade da poboación é urbana? Cando é que a periferia vai estar considerada polo centro? Dos 29.575 quilómetros cadrados do territorio galego, 25 mil están considerados como territorio rural. Porque non é isto suficiente para a creación de normativas no estado de alarma que se adapten á realidade do campo galego?

E, por outra banda, é que o Estado español non é capaz de atopar outro xeito de relacionarse cós cidadáns nesta emerxencia que non sexa a través das políticas de medo nas que se inclúe o desplegue de gardas civis intimidantes e, nalgúns casos, armados? Que a nivel político se pense que nesta emerxencia a xente non é capaz de cooperar sen ameazas de por medio é perigoso.

Mentres as políticas sigan sendo construídas deste xeito, a natureza volverá ser esquecida cando a crises pase. A xente retornará as cidades e ao rural, ese afastado lugar polo que nunca loitamos, quedará como a reserva á que concorremos cando o que hai nas urbes xa non nos convén.

Informar de un error
Es necesario tener cuenta y acceder a ella para poder hacer envíos. Regístrate. Entra na túa conta.

Relacionadas

Medio rural
Rural A Escola dos Pobos chega a Lugo para reivindicar un mundo rural con futuro
A iniciativa, que impulsa a transformación dunha antiga casa solariega das Merindades nun espazo de formación e encontro, preséntase este mércores en Lugo co apoio do Sindicato Labrego Galego.
Segovia
Mujeres rurales Maribel y sus amigas o cómo sobrevivir sin servicios públicos
Maribel lleva trabajando en el campo desde que era pequeña pero no ha podido cotizar nunca. Junto a sus amigas resiste en un medio rural que envejece sin sanidad, educación o transporte.
Medio ambiente
Opinión De los necios, los mastines y los lobos en los tiempos sombríos
Paseando con mastines, frente a la barbarie, una reivindicación del lobo y, con él, de la comunidad, de la fraternidad, de la esperanza y de la voluntad superviviente de la belleza.
#53919
29/3/2020 21:29

29.575 kilómetros cadrados

0
0
#55509
6/4/2020 9:39

https://academia.gal/dicionario/-/termo/busca/quilómetro

0
0
#53824
29/3/2020 12:47

Por favor, esa calidade da lingua fai doer os ollos!!! A calidade do artigo non debe ir en contra da calidade da lingua empregada. Non maltratemos o noso patriminio, por favor. Graciñas.

2
1
Galicia
Galicia A Xunta aprobou a celulosa de Altri argumentando que a súa cheminea de 75 metros sería “icónica”
O Informe de Patrimonio Cultural, favorable á multinacional, emitiuse con base en dúas encargas externas, contratadas e pagadas pola empresa ao ex presidente e ao actual tesoureiro de Icomos-España.
Alemania
Alemania Friedrich Merz es elegido canciller alemán por la gran coalición tras una jornada de suspense
El nuevo canciller alemán supera una votación extraordinaria tras un sonoro fracaso en su primer intento. Los conservadores gobernarán con el partido socialdemócrata.
Israel
Israel Netanyahu acelera los planes de ocupación total de una Gaza diezmada por el hambre
El ejército israelí quiere movilizar a 30.000 reservistas para una nueva expansión de la ofensiva sobre Gaza. Las organizaciones dependientes de la ONU alertan de la hambruna y las enfermedades en un enclave en el que escasea el agua potable.

Últimas

Comunidad de Madrid
Comunidad de Madrid Madres organizadas contra los arrancamientos piden una reunión con Infancia
Pamela L.C. ve a su bebé dos horas a la semana después de que se lo retiraran dos días después de su nacimiento. Ella y otras madres han decidido organizarse para pedir medidas que frenen los arrancamientos.
Madrid
Madrid Sareb amenaza con desahuciar el centro social La Animosa, en Hortaleza
Los colectivos que participan del centro social okupado, y que han dado vida a este espacio durante los últimos cuatro años, convocan a defender su permanencia aunque se ha retrasado la fecha de desalojo hasta el 26 de mayo.
Opinión
Opinión España ya roza el 2,5% en gasto militar
Según el autor, investigador del Centre Delàs, el gasto militar real del Estado español será de 40.457 millones de euros y representará respecto al PIB el 2,48%. A esto se sumarán las inversiones comprometidas en programas de armamento.
Comunidad de Madrid
Universidad pública El alumnado de la UNED denuncia el “modelo antipedagógico” tras la supresión de tutorías presenciales
El proceso de eliminación de clases se remonta a 2008, aunque ha sido este año, con el nombramiento Claudia Sevilla como directora de centros asociados de Madrid, cuando el gobierno de Ayuso “ha pisado el acelerador”.
Opinión
Opinión El rentismo es racismo
La posición de las personas migrantes y racializadas en el conflicto del alquiler nos coloca como sujetos esenciales e imprescindibles en la lucha por la vivienda.

Recomendadas

Laboral
Laboral Coidar sen dereitos: a loita das traballadoras nas residencias privadas de Galiza
Sen tempo nin medios para ofrecer uns coidados axeitados, alertan dunha situación insostible nos centros e denuncian a privatización dun servizo a costa do benestar das persoas maiores e dependentes.
Alemania
Alemania Ines Schwerdtner: “Los conservadores tienen esta estrategia de normalizar la AfD, pero eso ha salido muy mal”
De profesión periodista, Ines Schwerdtner ha sido una de las responsables del ascenso de Die Linke, un partido que pasó de no aparecer en las encuestas a superar el 8% en las elecciones de febrero.