Pista de aterrizaje
Irimia Fernández: “As crianzas aprenden con máis interese xogando”

Irimia Fernández converteu a súa paixón polos xogos de mesa no seu traballo ao crear o proxecto Brazolinda. Baixo este nome, Irimia deseña e fabrica xogos orixinais, educativos e en galego. Falamos con ela sobre o seu proxecto e a importancia de divertirse xogando.

Como comezaches a dedicarte a deseñar estes xogos?
Desde sempre encántame o mundo dos xogos de mesa. Cando me convertín en nai quixen que os meus fillos coñeceran tamén ese mundo, creara afección neles. Mais non atopaba xogos que me convencesen. Entón funos inventando para eles.

Fas ti todo?
Si. Invento o xogo, a dinámica, fabrico, pinto... Menos o deseño das ilustracións que as fai Dani Xove, o demais fágoo todo eu.

Por que cres que é importante que os pais e nais xoguen coas súas crianzas?
Non só importante, é fundamental. Primeiro, porque xogando se poden aprender moitas cousas: fórmulas matemáticas, expresión oral, agudeza visual... E despois, porque aparte do que aporta o xogo neste senso, tamén a través deles as crianzas aprenden a relacionarse coa xente de idades distintas á súa. Os xogos de mesa axudan a que non se perda o contacto entre pequenas e maiores. As pequenas acostúmanse a estar con xente maior ca elas, e os grandes ven que as súas fillas tamén poden aprender catro normas moi sinxelas e xogar. Ás veces parece que pensamos que os nosos nenos son moi pequenos para xogar e que non van entender os xogos. Pero cando as nais e pais se póñen a xogar con eles, decátanse das habilidades e coñecementos que teñen en realidade.

Como é facer xogos tan artesanais e analóxicos na era do dixital?
É necesario. Moitas veces achégase a nós xente que non está afeita a xogar coas súas fillas e fillos, e cando xogan aquí —porque sempre temos unha zona de xogos nos puntos de venta— ven que en realidade poden desfrutar moito. As crianzas chegan aquí mirando a tablet, e os pais din que son moi inquedas e que non van facer caso nin van gozar. Mais ao xogar descobren que lles encanta, porque todo o mundo agradece manipular e compartir, o problema é que non se lles dá oportunidade. Por iso aquí sempre temos un cheo de xente xogando de distintas idades. Por esa banda, penso que con Brazolinda cubrimos ese oco de necesidade non cuberta.

Todo o mundo agradece manipular e compartir, o problema é que non se lles dá oportunidade.

E onde vendedes?
Temos tenda online e puntos de venda físicos en distintos puntos de Galiza. Moitos dos nosos xogos van a escolas de infantil, primaria, gabinetes de psicoloxía. Tamén en centros de terceira idade porque, ao fin e ao cabo, o que aprenden os pequeniños é o que logo van esquecendo os grandes. Habilidades motrices e así. Por iso chegamos a moitos sitios. Aínda onte vin unha imaxe na que se vía a xente de xornalismo utilizando o xogo das adiviñas para aprender a comunicar.

Ao final son xogos para traballar diferentes cousas, non?
Si, claro. Supoño que unha arquitecta ten ideas para deseñar edificios que ás que non sabemos diso nos parecen imposibles. Mais, sobre xogos de mesa eu teño moitas ideas, porque me gusta xogar e porque me gusta ensinar a través do xogo. Teño moita curiosidade e así vou creando e imaxinando. E ademais gústame que os xogos sexan moi distintos. Se teño un xogo para traballar unha cousa, por exemplo a memoria, non fago outro para traballar o mesmo. E así en conxunto trabállanse moitas cousas.

Podemos falar de pedagoxía con xoguetes?
Claro, a ensinanza a través do xogo. Nas escolas fano moito ultimamente. Antes nas escolas todo era moi serio, non se podía aprender xogando, mais agora estase introducindo este xeito de ensinar. E ao fin e ao cabo é como multiplicar: ti podes poñer ao neno a aprender a táboa de corrido, ou podes xogar unha partida con el. Antes pensábase que iso era perder o tempo na aula, pero agora saben que é ao contrario, xogando as crianzas aprenden con máis interese e motivación.